Er zijn van die tekenaars waar we een dikke boon voor hebben. Onze Spaanse vriend Jose Louis Munuera is er zo een. Of het nu Walter de Wolf betreft, de jeugdjaren van Nävis of Robbedoes en Kwabbernoot (onder andere Parijs onder de Seine en In Tokio), steeds genieten we van zijn zwierige stijl met lichte manga-invloeden. Zwierig, net als Zwendel zelf. Ondanks onze sympathie voor Rommelgem, Kwabbernoot en Robbedoes was de verschijning van Zwendel toch dikwijls het zout op de 'patatten' en verdient hij zonder twijfel zijn Zpin-off.

Het verhaal zelf is niet meteen van een uitzonderlijke en hoogstaande kwaliteit. Zelfs een beetje been there, seen that. Maar toch. We starten met een alledaagse tienersetting. Meisje en jongen gaan naar de bioscoop. En dan blijkt papa Zwendel nogal 'dochter-beschermend' te zijn. In een overtreffende trap. We maken kennis met een gevoelige Zwendel die 'het gesprek' met zijn dochter wil aangaan, maar de generaal, exponent van Zwendels beroepsinkomen als dief en verkoper van militaire geheimen, is een andere mening toegedaan en ontketent een privéoorlog. Zandra ontdekt haar ware aard en haar vriendje André slaagt er wonderwel in om een nieuw afspraakje te scoren.

We hebben gegrinnikt bij het gebruik van de Z-parafernalia als daar zijn de goeie oude Zwendelmobiel en de Zwendelstraal, maar ook de nieuwe Z-bots, de Airforz en uiteraard Zandra. En we herkenden ons in André zonder — gelukkig maar — een mogelijke toekomstige schoonvader als Zwendel te hebben meegemaakt. Ongetwijfeld waren we in dat geval nog steeds vrijgezel met een lichte, maar gegronde afkeer van robotten.

En nu? Een volgend album van Zwendel? Graag. Het Zwendeliaanse universum mag gerust verder ontplooid worden. Wij zitten alvast op de eerste rij. Evel Lednewz! (We weten het, we weten het. Cliché. Maar we konden het niet laten.)