Op een oude druïdenplaats staat een oude eik eenzaam te wezen. Aan zijn voeten twee lijken. Verdronken. Enkele dagen later wordt in de schaduw van zijn majestueuze takken het lichaam gevonden van een herder. Zijn hart doorboord met een ijspriem. Er is geen twijfel mogelijk. Dit is absoluut een zaak voor het C.R.P.S., het Centrum voor Research naar Paranormaliteit en Satanisme. Alexia, een jonge exorciste, werpt zich op het mysterie. Intussen slaagt ze erin linkshandig te schrijven, melk zuur te laten worden en golems tot leven te brengen... allemaal tekens die erop wijzen dat ze een heks aan het worden is. Angstvallig houden haar collega-necromanen, mediums en alchemisten haar in de gaten. Want Yorthopia, de mythische plek waar alle occulte kennis is verzameld, moet kost wat kost voor heksen geheim blijven.

Alexia is duidelijk een kind van oompje Dupuis. Warm, humoristisch en ogenschijnlijk simpel getekend. Oud-winnaar van de schoolwedstrijd van het Angoulême-stripfestival Benoît Ers lijkt na het geflopte vehikel Muriël en Schroefje eindelijk een tekenstijl gevonden te hebben die hem perfect ligt. Bovendien is onze heldin knap, charmant en gezegend met een pittig karakter. Een veilige heldin voor lezers van 7 tot 77, zou je denken. Maar terzelfdertijd dwaalt Alexia rond in een intrigerende wereld van duistere, geschifte freaks en andere fantasten waarvan we het einde nog lang niet van gezien hebben. Die geslaagde combinatie van bovennatuurlijk recht-toe-recht-aan avontuur en de complexheid van het C.R.P.S. wordt schitterend in elkaar geweven door scenarist Dugomier die eerder al samenwerkte met Gazzotti, Batem en Peyo. Je hoeft echt geen helderziende te zijn om te zien dat De Duivels van Alexia alles in eigen handen heeft om uit te groeien tot een topreeks voor jong en oud.