Sherlock Holmes is populair, blijft populair. Momenteel lopen er onder andere twee reboots op tv: Elementary en Sherlock die allebei de geniale detective transponeren naar de eenentwintigste eeuw. Ook in stripmiddens blijft hij een dankbare protagonist. Denk bijvoorbeeld maar aan de verhalen van Sylvain Cordurié die een groot deel van de collectie 1800 van uitgeverij Daedalus uitmaken. De schepper van Sherlock Holmes, Arthur Conan Doyle, had een haat-liefdeverhouding met het personage en liet hem in 1893 sterven aan de Zwitserse Reichenbachwaterval tijdens het ultieme gevecht met zijn aartsvijand professor Moriarty. In 1903 moest Doyle onder druk van zijn lezerspubliek niettemin de draad weer opnemen en dook Holmes toch weer op.

Luc Brunschwig pikt het verhaal van de vermeende dood van Holmes weer op en laat zijn trouwe kompaan Watson op zoek gaan naar de achterliggende redenen van de verdwijning. De dokter stoot hier op heel wat inconsequenties en men zet hem voortdurend op het verkeerde spoor. De fijne tekeningen van Christophe Coronas (Cécil) zijn in een blauwgrijs patina gehuld en onderstrepen zo fijntjes de bedrukte sfeer waarin dit eerste deel gedrenkt is.

Sherlock Holmes blijft dus populair, ook bij ondergetekende, al stelden we ons wel wat vragen bij de lengte van het verhaal zelf. Het album telt amper een dertigtal getekende pagina's, de rest wordt aangevuld met een voorwoord, een klein dossier en wat vulsel. Ook de moeilijk leesbare lettertypes die soms gehanteerd worden, stonden een vlotte lectuur in de weg. Toch zullen we ook de volgende drie delen blindelings aanschaffen. Daarvoor is het personage te sterk, het scenario inventief genoeg en doen titels als Bloedbanden, De Schaduw van de twijfel en De Dame van Scutari ons dromen van betere Victoriaanse tijden...