In 2008 en 2009 verschenen de eerste twee delen van de reeks Damocles in een Nedrelandstalige uitgave bij Dupuis. Twee jaar later verscheen er ook nog een derde en vierde deel, maar een vertaling kwam er niet meer van. Met de uitgave van deze twee Damocles-bundelingen komt daar nu verandering in.

Damocles is een beveiligingsagentschap, gevestigd in Londen in de nabije toekomst waarin het ontvoeren van rijke mensen wereldwijd een echte plaag is geworden. Veiligheidsfirma's reizen dan ook als paddenstoelen uit de grond en een van de hoofdrolspelers is het Damocles Agency. We maken kennis met Ely, Walt en Sean, een van de teams van de firma, tijdens hun werk. De lezer merkt al dadelijk dat hun job niet van de poes is en het drietal raakt geregeld verzeild in gevaarlijke situaties. In het eerste deel, Het Leger Van Sherwood, wordt hun team versterkt met Radji en krijgen ze de opdracht een rijkeluiszoontje te beschermen. Het verhaal gaat verder in Een Zware Tol.

De concentratie van de makers van Damocles ligt wel het meest op Ely die zich meer en meer opwerpt als het hoofdpersonage van de reeks. Gaandeweg door de vier verhalen krijgen we een inkijk in haar leven en haar motivatie om als lijfwacht te gaan werken. Dat wordt al vlug duidelijk in Perfect Child (deel 3, het eerste verhaal uit de tweede bundeling). Hierin staat het hele Damocles-team in voor de bescherming van Ava Troy, de directrice van Perfect Child, een organisatie die ervoor zorgt dat rijke mensen met een onbeantwoorde kinderwens toch aan een kind kunnen komen dankzij welgekozen eiceldonors. Het verhaal van Perfect Child gaat verder in het laatste deel Eros en Thatanos.

De scenario's van Damocles zijn niet direct hoogvliegers te noemen. Het is een actiereeks dat een perfecte insteek kon zijn voor de zoveelste Amerikaanse actiereeks. Af en toe komen er weleens morele momenten voorbij, maar die leveren niet dadelijk hoogstaand tekstmateriaal af. Niet dat dat afbreuk doet aan het verhaal, want Damocles moet het precies hebben van die actie en die wordt dan ook perfect in beeld gebracht door tekenaar Alain Henriet (Golden Cup, Berentand). Hij slaagt erin om het verhaal netjes in zijn tekeningen te verwerken en zijn personages voldoende emoties mee te geven in hun gezichtsuitdrukkingen. Zijn topmomenten zijn echter de actiescènes. Die zijn echt een streling voor het oog.

Het Damocles-epos is niet direct een strip die nog eeuwen lang geroemd zal worden, maar toch hebben we sympathie gekregen voor Ely en haar collega's en het werk dat ze uitvoeren. De combinatie tussen het scenario en de stilistische tekeningen zorgen ervoor dat we ons bij momenten midden in een James Bond-film bevinden, en ook dat is natuurlijk een verdienste.