In 1992 verscheen bij uitgeverij Oranje — de uitgeverij die ons grotendeels met het fantasygenre vertrouwd maakte — het mooi uitgevoerde album Reizigers waarvoor Andreas op scenario van zes verschillende scenaristen een kortverhaal tekende. Voor elk verhaal paste hij zijn tekenstijl aan. Zo'n vijfentwintig jaar later herhaalt hij dit experiment met Afdwalingen.

In plaats van Frédéric Bézian, Antonio Cossu, Philippe Foerster, Gérard Goffaux, Yann en Claus Scholz (jawel, ónze Scholz van De Rode Ridder) deed hij deze keer een beroep op de verbeelding van Dieter, Mazan, Isabelle Cochet, Jean-Luc Cornette, Hyuna en Achim Raven. Het resultaat is een kleurrijker boeketje dan het somber ogende Reizigers met zes grafische stijlen die elk op zich niet zouden misstaan om een volwaardig album vol te houden. Andreas wisselt moeiteloos van techniek, inkt- en inkleurstijl, hij kiest voor rechtstreekse inkleuring of integendeel een verhaal dat volledig in potlood is getekend. Zelfs de papierkeuze speelt mee in het prachtig gedetailleerde eerste verhaal.

Maar hoe sterk de tekeningen over de hele lijn ook zijn, zo zwak zijn de verhalen. Van een kortverhaal kunnen we nu ook niet meer verwachten dan een snelle opbouw naar een pointe met een liefst zo origineel mogelijk uitgangspunt, maar aan de uitwerking rammelt hier van alles. Aan originele uitgangspunten ontbreekt het allerminst. Die zijn praktisch allemaal intrigerend. De opbouw is in veel gevallen nodeloos ingewikkeld en de pointe te raadselachtig om het nog eens te willen lezen. Na het detectiveachtige Zwarte Weduwe (van Dieter) en de mysterieuze thriller Maidstone (van Mazan), twee uitblinkers op scenariogebied, gaat het keihard bergaf, ondanks het hoge niveau van de tekeningen. Het lastige is dat we om geen enkel personage een zier geven.

Als vingeroefening voor Andreas is dit een prachtalbum. De liefhebber kan er visueel wel bij varenn. Op dat gebied is het een prima tussendoortje voor de Andreas-adept. Maar geef dat groepje maar snel terug het langere werk met beter opgebouwde verhalen waarin raadselachtigheid net een troef is en ingewikkeldheid een uitnodiging tot grondiger lezen is.