De dertienjarige François heeft een probleem. Hij ziet zijn paradijselijke dorpje, zijn groene oase, terechtkomen onder de zware soldatenlaars van nazi-Duitsland. Bijna veertien is hij, dat vindt hij oud genoeg om te helpen de nazi's buiten te krijgen en te jong om automatisch verdacht te worden. Bovendien hebben hijzelf, zijn vriend Eusèbe en zijn 'nichtje' Lisa hun eerste verzetsdaad al gepleegd...

Al van bij het verschijnen van het eerste deel van Kinderen in het Verzet, vorig jaar in vertaling gestart, werd duidelijk dat dit zo'n reeks is die je maar eens om de zoveel tijd onder ogen krijgt. Zo'n album? Welja, prijswinnaar in Angoulême en meteen over de tongen bij de diverse stripmedia, maar vooral: bijzonder overtuigend in wat het beoogt te zijn.

Dit is een jeugdstrip over de Tweede Wereldoorlog. De meeste auteurs dit dit pad reeds bewandelden, informeerden of entertainden, of kozen voor een mix waarin ongewild toch een van die twee elementen de bovenhand kreeg. Kinderen in het Verzet daarentegen vindt een geheel eigen dynamiek. Je leest een spannend avontuur en wordt onbewust geïnformeerd. Scenarist Vincent Dugomier laat de achtergrondinfo slim verwerkt en ongedwongen binnensijpelen.

Daar waar de toon van het verhaal wat zwaarder wordt, nemen de expressieve tekeningen van Benoît Ers het gewicht even weg met een pennentrek spontaniteit en wat humor. Ook dat evenwicht, die communicatie tussen twee elementen, zit geheel perfect.

Aan weifelende vaders en moeders, opa's en oma's onbeslist voor het boekenrek in de winkel: deze moet je hebben, je kroost zal je dankbaar zijn. Ook voor de komende delen trouwens, dat lijkt nu al vast te staan!