Er is bezoek voor Canardo. Geboeid wordt hij door de cipiers begeleid naar de bezoekersruimte. Een dikke moslima wacht hem op. Eindelijk een straaltje zonneschijn aan de loodgrijze hemel van zijn treurig bestaan. Maar onder de burka zit niemand minder dan de hertogin van het fiscaal paradijs Belgamburg verborgen. Het staatshoofd heeft opnieuw haar nietsontziende privédetective nodig en is bereid hem te laten ontslaan uit de gevangenis waar ze hem nota bene zelf toe heeft veroordeeld. Haar opdracht is niet min. Haar lichtdemente vader, het vroegere staatshoofd, is ontvoerd door moordlustige moslimsympathisanten. Via een videoboodschap eisen ze losgeld. Om een schandaal te vermijden, wil de hertogin plooien, maar ze heeft hulp nodig. Zuchtend gaat de doorrookte eend in op haar voorstel. Maar wat beiden niet weten, is dat de machtige geheime dienst van het arme buurland Wallonia meeluistert. Merde.

Al enkele albums heeft de meest cynische eend op aarde al zijn oude vrienden en demonen achter zich gelaten. Hij heeft zich gesetteld in het fiscaal paradijs Belgamburg. De kleine stadsstaat zit geperst tussen de buurlanden Luxemburg, Duitsland, Frankrijk en België waar vooral het arme en gemene Wallonia een vuile rol in speelt. Canardo voelt zich er thuis. De wijn is goed. Het bier vloeit rijkelijk en er is werk genoeg. Bovendien hoeft hij niet meer zo nodig de cynische pessimist te spelen. Die tijd ligt achter hem. Er zijn nu genoeg andere straffere personages die hem relativeren en redden van de karikaturale belachelijkheid. Maar het boeiendste personage van de reeks is nu de actualiteit. Als volleerde eindejaarsconferenciers amuseren vader en zoon Sokal zich al enkele delen rot met al de absurditeiten die ons landje rijk is. Dankzij hun eend hoeven ze niets of niemand te sparen waardoor je plots ene Kevin Dutrout ziet opduiken bij de scouts. En ongelofelijk maar waar, zelfs dit is nog grappig ook.

Na de iconische, cynische Canardo en de halfslachtige politieavonturen samen met politiekonijn Garenni zijn we nu al enkele delen beland in Canardo 3.0. waarin de eend de antiheld is in een soort Belgische revue. Die rol gaat hem uitstekend af. De eend heeft zich in jaren niet zo goed gevoeld.