Je kent hem wel, die iconische zwart-witfoto waar opeen tiental arbeiders, zittend op een stalen balk, zwevend op 250 meter hoogte nonchalant hun boterhammen zitten te eten. Stalen zenuwen moet je er voor hebben, maar het maakte die mannen niets uit. Het was hun job. Als Ierse migranten hadden ze zo een vast inkomen. Wisten zij veel dat zij Amerika toen groot maakten. Zij bepaalden immers voorgoed de skyline van New York. Hun wolkenkrabbers waren giganten. Zij waren giganten. Een van hen was een beer van een kerel. Hij zei geen woord. Hij was er gewoon. En hij deed al jaren zijn job. Dag in dag uit pleurde hij vierhonderd klinknagels per dag in die balken. Tot de blok graniet de opdracht kreeg van zijn makkers om de in Ierland achtergebleven vrouw van een neergestorte collega op de hoogte te brengen van het overlijden van haar man. Hij kon het niet. Hij kon het echt niet. De reus brak. Uiteindelijk stuurde hij de weduwe een brief met wat geld. Zijn geld. Alleen ondertekende hij de getypte brief met de naam van zijn overleden collega. Bedrog? Liefde? Wanhoop? Wie zal het zeggen?

De Franstalige Canadees Mikaël levert met Giant zijn visitekaartje af. Als geen ander fileert hij het New York van de jaren 1930. De armoede, de huisjesmelkers, de hoertjes, de immigranten, de poenpakkers en natuurlijk de wolkenkrabbers. Alle bekende ingrediënten zijn aanwezig. Maar de tekenaar van Promise gebruikt ze enkel als een geweldig decor voor een teder liefdesverhaal. Het gaat 'm over mensen in al hun sterkte en breekbaarheid. Mikaël neemt alle tijd om zijn verhaal te vertellen. Niet elk prentje, niet elke pagina, hoeft tekst te bevatten. Een blik zegt vaak meer dan duizend woorden. Dialogen zijn schaars. Enkel de eigenzinnige radiostem van Walter Winchell knalt luidop vanop het stalen gebinte. Een ontnuchterend "Good morning, New York" is ons deel. Cynische stadspoëzie.

Grafisch is Giant een absolute topper. Mikaël wisselt klassieke bladschikkingen met vier stroken af met verticale prenten die vol perspectief de grootsheid van de wolkenkrabbers proberen te vatten. Actie en ruimte wisselen elkaar netjes af. De sobere inkleuring doet je direct aan de sepiafoto's denken uit die woelige jaren 1930.

Giant is een grootse strip. Intelligent opgebouwd en gezegend met een breekbaar liefdesverhaal. Een topper.