1571, nabij wat nu Cyprus is, voelen enkele galeislaven het zoveelste reepje huid van hun rug verdwijnen door toedoen van een Ottomaanse zweep. Even verderop, vanuit Vaticaanstad, wil paus Pius V voorkomen dat extra reepjes land zijn katholieke invloedsfeer verlaten. Engeland aan de Reformatie verliezen was al hard genoeg aangekomen... Dan maar een Heilige Liga vormen en de troepen van Sultan Selim II zover mogelijk terugdrijven, denkt hij. Daarvoor moet er slag geleverd worden bij Lepanto...

"Wie wil de nieuwste Grote Zeeslagen bespreken?" Daarop positief antwoorden, was een garantie een bloederige bedoening onder ogen te krijgen. Hoe kan het ook anders, wanneer zes zestiende-eeuwse fracties een twist uitvechten. In aantal fracties vijf tegen één, dat wilde het sadistische kantje van onszelve weleens in stripvorm zien.

Het is intussen wel duidelijk hoe deze reeks te werk gaat. De kade is even belangrijk als de slaande golven. Kleine verhaaltjes in de marge omkaderen de aanloop naar het grote conflict, dat vervolgens even in beeld komt. Wie verwacht door dit album te weten te komen hoe de Slag bij Lepanto van minuut tot minuut verliep, is er dus aan voor de moeite. Wie hoopt een volledig uitgewerkt nevenverhaal te zien, is dat al evengoed. Dat kan even een teleurstelling zijn, maar wie om die verwachtingen heen weet te sturen, krijgt van scenarist Jean-Yves Delitte best nog wel een aangenaam leesbaar geheel op het bord. En hey, Delitte voert zelfs authentiek Miguel de Cervantes ten tonele. Je weet wel, de man die Don Quichot tegen windmolens deed vechten.

Na het tekenen van de cover trekt kapitein Delitte naar zijn kajuit. De rest van het tekenwerk laat hij aan Federico Nardo (Jonge Wolven) en diens inkleurder Roberto Murgazolli. Zij leveren minder detailistisch werk dan Denis Béchu deed voor het tweede deel. We moeten toch even wennen aan de wat morsige stijl, vooral te zien tijdens de drie pagina's waarin de zeeslag wordt uitgevochten.

Maar vooral, we zijn liefhebber van de zeevaartstrip. Tot nu toe zagen we al drie tekenaars — Béchu, Nardo en tweemaal Delitte — tal van schepen uit verschillende tijdperken op papier zetten, en dat