Nee, de brievenroman van Pierre Choderlos de Laclos uit 1782 hebben we nooit gelezen, maar we vielen wel als een blok voor de charmes van de jonge Uma Thurman in de verfilming van Stephen Frears uit 1988. Zelfs de moderne adaptatie Cruel Intentions konden we best pruimen, al diende die vooral om de populariteit van Buffy-actrice Sarah Michelle Gellar ook op het witte doek te gelde te maken.

Les Liaisons Dangereuses is een blijvertje én een terechte klassieker. Zelden werd de verdorvenheid binnen de adellijke kringen en de bijhorende schaamteloze verleidingstrucs op een dergelijke manier beschreven. Als hoge legerofficier wist Choderlos de Laclos natuurlijk wel waarover hij schreef... Door de erotische ondertoon van zijn werk werd de auteur nogal eens in één adem genoemd met tijdgenoot Markies de Sade. Toch zouden we hem serieus onrecht aan doen als we zijn bejubelde roman herleiden tot een blote-billen-en-borstenspektakel. Daarvoor is het te gelaagd en blijken de dialogen veel te sterk.

Vlogen we bij het originele verhaal haast direct in de (seksuele) actie, in deze door Stéphane Betbeder bedachte prequel pakt de scenarist het een beetje subtieler aan en suggereert hij meer dan hij laat zien. Daarnaast geeft hij de diverse protagonisten ook een verleden. Zo zien we in dit eerste deel, Hoop en IJdelheid, onder meer de jonge Valmont transformeren van een ziekelijk nakomertje tot de ongenaakbare verleider en mooiprater die een plaats in ons collectief geheugen verworven heeft. Misschien heeft het met de onderhuids broeierige sfeer te maken, maar zelden deed de frase "einde van dit deel" onder het laatste plaatje ons zo verlangen naar een volgend album.

Tekenaar Djief is in goeden doen. In het verleden kon hij ons zeker niet altijd overtuigen, maat hier weet hij vanaf de eerste strook de juiste toon te vatten. Ook de fijne inkleuring van Isabelle Merlet vinden we zeker het vermelden waard.

Zo is dit eerste deel van Dangerous Liaisons - Hoe het Begon een fijn album geworden dat alle troeven in handen heeft om uit te groeien tot een klassieker in het genre, net zoals het origineel meer dan tweehonderd jaar geleden.