De aandachtsspanne van de striplezer voor twee- en drieluiken is soms kort, zeer kort. Zeker als de albums verschijnen in de sowieso al drukbezette en -belezen novembermaand. Zo komt het dat Stille Woorden al aan z'n slotdeel toe is, terwijl het openingsdeel misschien aan je aandacht is ontsnapt. En dat is zonde...

Stille Woorden is het verhaal van brave borst Célestin die op eigen kracht probeert door te dringen tot de gesloten wereld die de filmindustrie dan reeds blijkt te zijn, ook al is het zegge en schrijve nog geen dag later dan 1927. Met vrienden en gelijkgezinden rond zich, raakt Célestin verder met zijn plannen. Constance is nooit veraf. Vanuit de gevangenis ziet Célestins oud-medestander, Anatole Fortevois, dat allemaal niet zo zitten. Wat zetten beide heren op het spel om hun doel te bereiken?

Omschreef collega Koen Driessens het eerste deel nog terecht als een uitgebreide kennismaking met de personages, dan is de get-to-know-tour nu duidelijk achter de rug. Scenarist Laurent Galandon (De Advocaat, Bloemenschrift, De Wilde Vlucht) speelt wel vaker op de verrassing. Ook voor dit tweeluik kiende hij, zo blijkt nu, prima en uiterst precies uit welk verhaalelement wanneer mocht worden prijsgegeven. Als in een filmnegatiefje... wat je verwacht te zien en wat je uiteindelijk te zien krijgt, is niet exact hetzelfde.

Een filmnegatiefje in kleur dan wel, want inkleurder Sébastien Bouet toont andermaal dat hij erin slaagt om grafisch dat tikkeltje extra toe te voegen aan de tekenpennenvrucht van een collega. Dit keer was het sfeervolle tekenwerk van Frédéric Blier aan de beurt.

Kortom, de liefde voor de film spat van het getekende scherm.