In onze bespreking van de tiende bundeling ware we aanbeland in het jaar 1261 en had Hugo van Crozenc zijn handen vol met het redden van zijn zoon. In de elfde bundeling volgde er een langverwacht gevecht en kwam een van de laatste vijanden van huize Crozenc om het leven. De jaren daarna is er weinig gebeurd, want bundeling 12 bevat de delen 23 en 24 en speelt zich af in het jaar 1268.

Hugo is ziek en denkt dat hij vervloekt is omdat hij een oude afspraak aan de tempeliers niet is nagekomen. Hij zou het geheime kistje (zie bundeling 11) afleveren, maar heeft dat verzuimd. Zijn ex-vrouw Nolwenn en zoon Sigwald gaan in zijn plaats op weg. Terwijl Hugo ziek in bed ligt, krijgt hij bezoek van een jonge knappe muzikante die hem een gunst vraagt. Ze wil namelijk optreden voor de Franse koning en Hugo schrijft voor haar een aanbeveling. Enkele dagen later krijgt hij bezoek van de middeleeuwse collega's van Interpol die op zoek zijn naar een vrouwelijke huurmoordenaar die de koning om zeep wil helpen.

Het gebundelde deel 23 is het beste van deze bundeling. De relatie tussen moeder en zoon komt onder druk te staan, mede door de avances die moeder Nolwenn krijgt van een andere ridder. En haar trotse zoon is er niet blij mee dat zijn moeder het hof wordt gemaakt. Ondertussen loopt de koning steeds meer gevaar en moeten Sigwald en zijn mannen zich ook nog zien te bevrijden uit de handen van een roversbende.

Fans van de beroemde serie Game of Thrones weten dat menig nevenpersonage geen lang leven is gegund en ook in De Onthoofde Arenden haalt niet iedereen zijn pensioen. Dat zorgt tegelijk voor vers bloed in de reeks. Onze voorspelling dat zoon Sigwald zijn vader Hugo steeds meer gaat opvolgen als hoofdpersoon is uitgekomen. Een nieuw jong personage kan weer meer albums mee dan een door de tand des tijds aangetaste vader.

Het in deze bundeling opgenomen deel 24 vinden we niet het sterkste verhaal van de hele reeks. Terwijl Sigwald op zoek is naar zijn verdwenen moeder raakt hij betrokken bij een moordzaak die niet zou misstaan in een middeleeuwse Agatha Christie.

Opnieuw twee albums van dit middeleeuwse familie-epos en dat bevalt ons nog steeds. Michel Pierret tekent geen mooie personages, maar zijn stijl past perfect bij de sfeer van de reeks.

Als je op zoek bent naar een middeleeuwse aanvulling voor je stripverzameling dan is De Onthoofde Arenden zeker de moeite waard. Maar zoals vaker bij een familieverhaal dien je wel bij deel 1 te beginnen.