Nu Tallin, Evrane en Lorky de kracht van hun medaillon om van leeftijd te veranderen onder de knie hebben, weten ze het meer en meer uit te buiten. In deel 3 treffen we geen broekventje aan, maar een reus van een vent in het geval van Lorky, de mooie Evrane ontpopt zich als een Red Sonja (zie ook de mooie cover), maar als werkelijk maagdje van zestien jaar moet ze eerst zien te ontsnappen uit een bordeel waar soldaten hun gang mogen gaan. En ook Talinn is een stoere knaap. Maar er zijn geïnteresseerden in het medaillon die liever kwaadschiks dan het vriendelijk te vragen het magische instrument willen bemachtigen. Een vrouwelijke "Duisterling" met zwiepende en ijzersterke tentakels op de rug heeft als missie alle "zwarte" voorwerpen te beschermen en te verspreiden om de suprematie van de Rode Tovenaars te verzekeren. Daar komt geweld van, en op een ander front oorlog. Maar sommigen veranderen ook van kamp waardoor de weggelopen jongeren uit Angor sterke bondgenoten krijgen. In deel 4 zien we de hoofdpersonages terug in hun jeugdige gedaante en is er meer plaats voor romantiek, hoewel de strijd om het kostbare medaillon meedogenloos vervolgt. We maken ook kennis met het meisje Vilyana die met Lorky aanpapt en eveneens de kracht van het medaillon uitprobeert.

Hierna nog één deel en het zit er weer op. Jean-Charles Gaudin schreef met Angor een vlot lezende fantasyreeks met heel wat actie en avontuur waarmee Dimitri Armand geen enkele moeite heeft om het sprankelend in beeld te brengen. Leg deze delen ook maar eens naast deel 1 en bemerk de grote sprong voorwaarts qua beweging, souplesse, lijnvoering, zelfzekerheid en aankleding van het geheel. Hij weet te imponeren. Tussen nieuwe delen van Bob Morane en westernone-shots op scenario van Pierre Dubois mag hij van ons nog weleens een fantasywereld creëren. Wij vinden Angor alvast een uitblinker in het genre.