REIZIGER 1
Toekomst 1
Éric Stalner + Pierre Boisserie/Éric Stalner • Glénat (Grafica)
48 p. (HC)
|
|
| 'Eerste deel'-syndroom |
|
Elke keer opnieuw trappen we er in! Met veel bombarie wordt een conceptreeks aangekondigd, bedacht door één scenarist die enkele tekenaars tegelijk aan albums laat werken om ze kort na mekaar uit te kunnen brengen. Tekenaars met een enigszins bekende naam worden daarbij opvallend genoeg afgewisseld met goedkope Oostbloktekenaars. En zo goed als elke keer valt het resultaat tegen. Dat komt ervan als je je laat meeslepen door marketingtrucs. Reiziger is geconcipieerd door Éric Stalner en Pierre Boisserie. De eerste cyclus van vier delen, Toekomst, tekent Stalner zelf. Tegen dat we gewend raken aan het feit dat hij nu eens geen historisch gesitueerde reeks tekent, staat de tweede cyclus al klaar, Heden, getekend door Marc Bourgne. Cyclus 3, Verleden, begint te lopen in 2010 en is het werk van Lucien Rollin, Siro, Éric Lambert en Éric nummer 3 Liberge. Deel 13, een epiloogalbum, zal Omega heten, verschijnt in 2011 en is een karwei voor Blacksad-tekenaar Juanjo Guarnido, die voor alle albums tevens de covers tekent.
Dit is tot zover de algemene info. In dit eerste deel ontsnappen drie kinderen uit de Markovicstichting. We bevinden ons in Parijs 2082. De kinderen komen terecht in de gevaarlijke buitenwereld van Granparis en een van deze drie overleeft de vlucht niet. Twee volwassenen, een man en een vrouw, zien het vanop een afstand en grijpen niet in. Ze mogen niet. De man heet Vedder, heeft een V-vormig litteken op het voorhoofd en twee verschillend gekleurde ogen. We zien hem (althans, dat nemen we aan) later terug in andere tijdsgebonden kledij. Daaruit concluderen we dat oudere en jongere versies van Vedder in dit tijdperk naast elkaar opereren. Back to the Future waar we bij de volgende delen nog het hoofd bij zullen moeten gebruiken. Voorlopig beklijft Reiziger helaas nog niet. Het typische 'eerste deel'-syndroom, zullen we maar zeggen. Laat het vervolg alsjeblieft inslaan als een bom. |
|
| > DAVID STEENHUYSE — maart 2007 |
