Terwijl deel 9, het eerste deel van het laatste tweeluik, al is aangekondigd in het Frans gaf Silvester kort na elkaar de twee delen uit van het vierde tweeluik met de titel Het Vuur van Wffnïr. Dat vuur is afkomstig van de draak Wffnïr, hoewel diens ware gedaante een bescheidener omvang kent. De jonge Orc-krijger Wïnhbor krijgt daar weldra mee te maken als hij op krijgstocht, als onderdeel van zijn initiatie, naar naburige clans moet gaan bakkeleien. Zijn zus, die hem ook nadrukkelijk bemoedert sinds het heengaan van hun echte moeder, moet met haar broer en de andere krijgers mee. Dat vindt ze zelf helemaal niet erg, haar broer daarentegen... De eerste confrontatie met de draak wekt oude jeugdtrauma's op, maar er schuilt een nog groter gevaar in de kloof van Draëhr (ja, David Chauvel strooit kwistig met umlauten in deze fantasystrip) die naar de vlakte der duizend doden leidt. Wanneer de krijgers de kloof betreden, gaan de poppen aan het dansen en valt je mond open van verbazing. En dat is dan nog maar het eerste deel van het tweeluik. In het vervolg komen vroegere personages terug.

We kunnen ons best inleven met seuterige elfen, norse dwergen of ander fantasygebroed. Met orcs hebben we dat over het algemeen wat minder. Maar hier slaagt Chauvel er toch in om de emoties van de personages geloofwaardig te laten overkomen, zelfs met hoektanden die ver uit hun bek steken. Hij wordt daarbij geholpen door Jérôme Lereculey die intussen een aardig portfolio aan straffe strips bij elkaar heeft getekend. We hebben hem nog nooit betrapt er de kantjes vanaf te lopen. Een volgend project tekent hij op scenario van Yann voor uitgeverij Dupuis. Het is pas in 2019 te verwachten, na het vijfde en laatste tweeluik van Wollodrïn.