Een gewone kat, iets te dik, is het kotsbeu om elke dag brokjes te eten. Het beest wil vlees, rauw vlees dat ze aan brokken kan scheuren, waarmee ze kan bewijzen dat ze ook een leeuw is. Zo is een echt beest. Iedere nacht gaat ze op zoek naar eeuwige roem en vooral vers vlees. Jagen valt haar moeilijk, ze is iets te dik, weet je wel. Maar toch lukt het haar. Soms ook niet. Helemaal niet. Elke ochtend komt ze alsof er niets is gebeurd weer thuis. Voor haar vertroetelend baasje zijn haar handel en wandel een enigma waardoor ze het diertje steeds weer een schoteltje kattenbrokken voorschotelt.

Elf kattige kortverhaaltjes die steeds weer eindigen met wat muffe poezenbrokken. Het heeft alles om geweigerd te worden door de erkende uitgeverijen. Bovendien besliste tekenares Odrade dat ze om het mysterieuze nachtgevoel te vergroten alles met een wit potlood op zwart papier zou tekenen. Populair is anders. Maar dankzij enkele proefplaten en de massale steun van het grotere publiek via crowfundforum Sandawe.com, mocht de tekenares Odrade haar droom waarmaken. De Nederlands-Frans-Zwitserse Marianne Teekens kan nochtans een brokje tekenen. Nadat ze haar droom om dierenarts te worden had opgeborgen, volgde ze begin jaren 1990 een wekelijkse tekenles bij Grzegorz Rosinski waar ze vooral leerde omgaan met kritiek. Maar ze beet door en de jaren daarop won ze de ene talentenprijs na de andere. Ze mocht uiteindelijk een fantasystrip, Ishum, tekenen op scenario van Franz zaliger. Naar verluidt is het een boekje dathet best tot zijn recht komt in de prullenmand. En dan werd het muisstil rond de genaturaliseerde Zwitserse tot haar katten haar weer naar de strip jaagden. Gelukkig maar.

Het universele thema van de ongrijpbare kat en haar baasje dat denkt haar te begrijpen, is een dikke voltreffer. Gecombineerd met een toffe tekenstijl is dit een strip geworden die elke poezenliefhebber zal doen spinnen van plezier.