De planeet Orion werd ooit gekoloniseerd door aardbewoners, maar na veel generaties vervaagde de herinnering aan dat volk. Het leven ging verder en dat verliep in een streng kastenstelsel. Kolhen valt buiten de gemeenschap en sleurt een lotgenote met zich mee. Ze ontmoeten twee aardlingen die zich vooral niet mogen bemoeien met het leven op Orion. Maar dat voorgeschreven protocol wil Rodrick aan zijn laars lappen. Hij wil een onmetelijk fortuin vergaren voordat een externe factor een einde maakt aan Orion. Maar misschien is er nog een andere oplossing mogelijk... tenminste als Rodricks meer rechtschapen collega Rebecca eveneens de aardse wetten negeert.

Na ons afwachtende oordeel bij het eerste deel, komt het alsnog goed met het vervolg en slot van dit sf-tweeluik. Het is geen onvergetelijk verhaal, hoewel de meeste bloedige scènes en actiescènes voor schokmomentjes zorgen, maar in een genre dat in de eerste plaats vermaak en escapisme biedt, is het een geroutineerde meevaller. En opnieuw vinden we de tekeningen van Jorge Miguel de grootste troef. 54 jaar is-ie en je merkt dat hij tot een vorige generatie hoort waarbij realisme nog stevig op poten stond in een complexloze, maar soepele stijl. We houden de Portugees in de gaten en zijn nieuwsgierig naar zijn volgende projecten, al of niet op scenario van Eric Corbeyran.