Leo brengt de vakantie helemaal alleen door bij zijn vader. In tegenstelling tot wat zijn vriendjes-magiërs denken, is dit niet al surfend, baskettend of zappend. Nee, zijn vader wil na al die jaren eindelijk eens deftige gesprekken met hem voeren. Leo ziet het helemaal niet zitten om zijn ziel zomaar bloot te geven. Hij heeft immers al genoeg gezelschap van de talloze geesten van beroemdheden die hij zomaar kan oproepen. Daarom vraagt hij slinks of hij wat tijd mag doorbrengen in de immense bibliotheek van zijn vader. Zo kan hij zich verder bekwamen in de kunst van de magie. Vader stemt in en duwt hem achteloos een boek in handen. Daarin staat het echte verhaal van de rattenvanger van Hamelen. Ook hij was ooit een van de zeven. Dus zo is het echt begonnen...

We waren vanaf het begin een stiekeme fan van Magic 7. Zwierige euromanga, een flinke portie magie en een veelbelovende verhaallijn. Onder onze grijzende haren hadden we het enkel wat moeilijk om de vele hoofd- en nevenfiguren uit elkaar te houden. Wij waren allang tevreden met pakweg Magic 4 of zelfs 3. Maar ja, scenarist Kid Toussaint koos dus voor zeven magiërs. Sneller dan verwacht werden deze zeven kinderen aan elkaar gekoppeld waardoor de prentjes wel heel vol raakten en er van karakteriële diepgang te weinig sprake was.

Deze manco's worden grotendeels weggewerkt in dit tussendeel. Eén voor één worden de magiërs én hun specifieke kracht aan ons voorgesteld via een schitterende rode draad. Netjes wordt de link gemaakt tussen de middeleeuwse zeven en de huidige nakomelingen. Bovendien kreeg elke magiër een andere tekenaar toebedeeld. Dit zijn niet van de minsten zoals Clarke (Melisande), Benoît Ers (Kinderen van het Verzet), Denis Bodart (Green Manor) en Chris Evenhuis (Notorious Circus) die we eindelijk nog eens iets voor de Europese markt zien tekenen. Grootste verrassing zijn wel de pagina's van de Braziliaan Jheremy Raapack die doorgaans Batman, X-Men of Hulk tekent. Zijn verhaallijn over het ware ontstaan van de pest was een apart album waard. Angstaanjagend knap zeg!

Deze Magic 7 was voor ons een echte opsteker. De vraag is natuurlijk wat het echte doelpubliek hiervan zou denken. Kunnen de jonge tieners om met de nieuwe tekenstijlen, het zwaardere verhaal en het brutere geweld? Staat dit deel niet haaks op de initiële opzet van de serie? De vraag stellen, is ze beantwoorden. Een anekdote volstaat. De reden waarom deze bespreking wat later dan gewoonlijk op de site verschijnt, was te wijten aan het feit dat ons album plots verdwenen was. Gisterenavond vonden we het terug onder het bed van onze jongste zoon tussen een Nintendo Switch met Zelda, de eerste Red Rider en wat Legendariërs. Een guitige blik was ons deel. "Goeie strip, hé, papa." "Jaja, en nu slapen, hé." Het komt wel goed met Magic 7.