1960, Rotterdam. Aan de vooravond van de eerste Floriade vraagt de graaf van Rommelgem Robbedoes en Kwabbernoot naar Rotterdam af te zakken. Hij heeft een mysterieuze boodschap ontvangen van professor Petrow die wil overlopen van Rusland naar het Westen. De geleerde houdt zicht schuil in Istanboel. Maar hoe geraak je tijdens de Koude Oorlog in hemelsnaam onopgemerkt van Istanboel naar Rotterdam terwijl alle spionagediensten, van MI5 tot de KGB, jacht op je maken? Per postkoets natuurlijk! Naar aanleiding van die Floriade zal tulpenfreak Lucas Trappist de vierhonderd jaar oude historische tocht van de eerste tulpenbol van Istanboel naar Rotterdam overdoen. Per postkoets dus. Robbedoes, Kwabbernoot en de Russische geleerde rijden (on)opvallend mee. Maar zal dit geniale plan met een minimale kans op slagen lukken? Zit er niet in elke postkoets een verrader?

Wat hebben we hier naar uitgekeken. Na zijn strip van het jaar De Man van Nu mocht dé Hanco Kolk zich van Ballon Media smijten op een van de mooiste spin-offreeksen die er zijn. En Neerlands Trots zorgde gelijk voor een absolute mijlpaal in de Robbedoes door...-reeks. De Rotterdammer pakt uit met een klassiek achtervolgingsreisverhaal maar lardeert het met het fijnste van André Franquin. De spionnen komen zo uit De Gevangene van Boeddha (hetzelfde idee als in Robbedoes Special 1: Happy Family), de duikboot uit Het Schuilhol van het Zeemonster, de latexmaskers uit Pas Op, Kwabbernoot!, de ijzeren gordijnsfeer van QRN op Bretzelburg,... Het stopt gewoonweg niet, maar dat is nergens storend voor het verhaal. Voeg daar nog enkele fijne citaten uit eigen werk (de blik van Beauregard uit Meccano, de super super smile, de koetshumor uit De Revue, de cameo van S1ngle-scenarist Peter De Wit,...) en vooral tonnen gortdroge humor, en je hebt een best of van Hanco Kolk. Uiterst geslaagd.

Grafisch koos Kolk (helaas) voor zijn toegankelijkere Gilles de Geus-stijl die hij inoefende met zijn Suske en Wiske-bewerking voor SOS Kinderdorpen. Enkel op de achtergrond zie je nog zijn kenmerkende figuren die een en al zwierige lijn zijn. De vlakke, egale inkleuring van Marloes Dekkers in pastelkleurtjes geeft het geheel een swingende sixties-retrolook. Uiterst geslaagd. Of hebben we dit al gezegd?

In een recent interview sprak de grote pief van Ballon Media, Alex Dragonetti, zich uit over het DNA van een goede stripreeks. Hij zag fundamenteel drie elementen meespelen: een geniaal beginidee, de personages en hun verhoudingen en de waarden die in de reeks vervat zitten. Even kijken: Check! Check!! Check!!! De omgeving en de tekenstijl vond Dragonetti bizar genoeg geen deel uitmaken van dit DNA. We hopen van harte dat de uitgever gelijk heeft en dat het grote publiek de moeite zal doen om deze strip, die er op het eerste gezicht grafisch wat raar uitziet, toch de kans te geven. Hun beloning zal groot zijn. En eerlijk, als de lezende goegemeente niet wil overtuigd worden, duw dan gerust deze Tulpen uit Istanboel door hun strot. Deze strip moet gewoon gelezen worden.

Tulpen uit Istanboel is het mooiste bewijs dat Nederland nog meetelt in de stripwereld.