Laurent Hirn wilde zich na de eerste cyclus van De Macht der Onschuldigen op andere reeksen toeleggen. Nog steeds op scenario van Luc Brunschwig tekende hij de aangrijpende trilogie De Lach van de Clown die Saga Uitgaven als een integrale van 200 pagina's uitgeeft.

Het duo voert het clownsduo Groko en Clock op. In 1989 staan ze met hun circuswagen opgesteld in een sociale woonwijk waar de jonge Djin vriendschap sluit met de vriendelijke Groko die hem trompet leert spelen. Clock is een norser figuur en aan dit tafereel komt een einde wanneer de verdwaasde moeder van Djin met een geweer op Groko komt toegelopen. Ze haalt de trekker over en schiet. Vanaf dan is niets nog hetzelfde voor het stadje Hoogwind en zijn inwoners. Tien jaar later zegt Djin nog steeds geen woord, leidt Clock een circusschool met Djin als een van de leerlingen en komt een nieuwe priester de gemoederen van het stadje Hoogwind ophitsen. Het verguisde plaatsje wordt weldra oorlogsgebied.

De Lach van de Clown is een psychologische thriller van hoog niveau met voldoende actie-elementen om tweehonderd pagina's geïntrigeerd te blijven. Alleen het verspringen van 1989 naar 1990 en 1999 en weer terug bemoeilijkt aanvankelijk een vlottere lezing. Een keer intriges uit het verleden duidelijk in stelling zijn gebracht, wordt het verhaal naar een apotheose gestuwd waarbij je van de ene in de andere verbazing valt. Sommige personages laten je niet meer los. En ook al hebben we een hekel aan clowns, ze stelen hier wel de show. Het verknipte joch Djin, op wie je geen peil kan trekken, bekleedt daarbij een glansrol.