Het begint vreemd. Twee pagina's in het hedendaagse Londen, waar een harteloze wapenfabrikant het slachtoffer wordt van een wraakactie, worden bruusk geruild voor een vrouwelijk trio dat in een Victoriaans aandoende omgeving door een duivels type wordt achternagezeten. Geen paginanummers. Zou de boekbinder in de fout zijn gegaan? Net voor het fataal dreigt af te lopen, komen we terecht in het van een meizonnetje genietende Londen van 1851, waar net de eerste wereldtentoonstelling aan de gang is. Nu snappen we er helemaal niets meer van. Maar eclecticus Zidrou neemt die drie decors ter hand om ons met een pilootaflevering die regelrecht uit het boekje lijkt te komen, zijn personages voor te stellen. Op het einde van het album laat hij alles meesterlijk samenvloeien tot een gemeenschappelijke link: "Shi", het symbool van de dood en niet toevallig ook (min of meer) Engels voor "zij". Het is de handtekening van een schimmige organisatie die enkel bestaat uit vrouwen en op een gruwelijke manier wraak lijkt te willen nemen op elke vorm van onrecht.

Dit eerste deel bevat naast een volwaardige verhaallijn en een stevige portie confronterende — het geweld is soms overdadig en te expliciet voor de jonge of gevoelige lezer — maatschappijkritiek, een knappe schets van de hartveroverende hoofdpersonages en de ontstaansgeschiedenis van hun organisatie. Het is een veelbelovende introductie, want Zidrou laat nog een aantal raadselachtige potjes open en tussen het Victoriaanse Londen en vandaag zitten bijna tien generaties van 'gerokte ordehandhaafsters' die ongetwijfeld meermaals van zich zullen laten spreken. Beginnen doen we echter met een cyclus van vier delen (Shi is niet toevallig ook Japans voor "vier", naar het schijnt), waarbij de focus zal liggen op de meeslepende connectie tussen de temperamentvolle rijkeluisdochter Jennifer, de mysterieuze Japanse Kitamakura en de guitige Pickles.

Zidrou schreef deze reeks op het lijf van supertalent José Homs, een man die op het wereldkampioenschap 'van de sokken blazen met tekenwerk' enkel Juanjo Guarnido voor zich zou moeten dulden. En dat is er aan te zien. Haast moeiteloos wisselt Homs het ene sfeervolle decor in voor het andere, goochelt met verrassende camerastandpunten en versterkt de emoties die Zidrou met zijn dialogen of verhaallijnen wil oproepen: van verontwaardiging en plaatsvervangende schaamte, over wreedheid, dreiging en machteloosheid tot zelfs wat karige maar heerlijk spitante humor. De uiteenlopende karakters van het centrale trio geeft hij bovendien haast ongemerkt een aparte en expressieve stijl mee (de vurige Jennifer à la Alessandro Barbucci bijvoorbeeld, maar ook de bedachtzaamheid van Kita en de deugnieterij van Pickles druipt van het papier) die hun persoonlijkheid nog versterkt en waardoor we er ons nog meer aan hechten.

Behalve het feit dat deel 2 nog niet beschikbaar is — het verschijnt eind oktober al bij onze zuiderburen — kon uw bingereadende dienaar werkelijk niets negatiefs vinden aan dit uitstekende, inleidende album. Het is een schoolvoorbeeld van hoe twee op zich al uitzonderlijke auteurs elkaars talent aanspreken en nog versterken. Shi heeft dan ook het potentieel om uit te groeien tot het allerbeste wat deze mannen al hebben gemaakt. En dat wil, met straf werk zoals Mooie Zomers, Michel, De Nar, Lydie en het fel onderschatte Angelus op hun al ellenlange palmares, heel wat zeggen.