BEA - AFSCHEID VAN EEN MUZE 


Marec + Pieter Aspe • Uitgeverij Van Halewyck
144 p. (HC)
Het laatste woord

In het tv-programma Bargoens, elke maandagavond op één, wordt ook de succesvolle misdaadschrijver Pieter Aspe opgevoerd. Hij heeft het duidelijk nog steeds moeilijk met het overlijden van zijn partner Bea Meulman, zijn geliefde, zijn muze, die op 6 juli 2015 stierf aan kanker. In zijn interieur merkten we trouwens aardig wat strips en beeldjes van stripfiguren op. Dat treft, bij uitgeverij Van Halewyck is nu een graphic novel verschenen over de romance tussen twee geliefden tot het noodlot toeslaat.

Bea - Afscheid van een Muze wordt getekend door Bruggeling en Aspes streekgenoot Marec. Aspe en Marec doen waar ze zelf het best in zijn. Aspe haalt in kordaat proza herinneringen op aan Bea door hun beider verhaal uit de doeken te doen, van hun eerste ontmoeting, de oplaaiende passie en de onvermijdelijke obstakels tot het onherroepelijke afscheid. Marec tekent dan weer in korte flitsen scènes vanuit het standpunt van Bea, ondubbelzinnig maar net zo goed met belangrijke details (de vogels!). Ook als Marec geen politieke cartoons of grappen over het koningshuis dient te bedenken en tekenen, blijkt zijn losse, maar glasheldere tekenstijl zich prima te lenen voor een langer stripverhaal.

Beide standpunten bieden een eerlijk portret waarin ook hun eigen en elkaars fouten, zwaktes en eigenaardigheden niet verbloemd worden. Ondertussen passeert Aspes carrière, het groeiende succes van de Van In-romans en de verfilming als tv-reeks. Hier en daar presenteert het inzichten op de aanleiding van de romans en in welke mate Bea daar medeverantwoordelijk voor is. Uiteindelijk leidde ze het bedrijf achter de schrijver.

De teksten en tekeningen wisselen elkaar af, vullen elkaar aan, versmelten en gaan weer uit elkaar. Op het eind heeft Marec het laatste woord met een symbolische tekening voor liefde en afscheid en een portret van Bea als hommage. Een beeld zegt meer dan duizend woorden of in Aspes geval duizendzevenhonderd, want dat was zijn dagelijkse schrijfquotum. Treffender kon dit dubbele verhaal niet eindigen.

> DAVID STEENHUYSE — oktober 2017