Links op de cover van De Dikke Vader & Zoon staat een oudere man, kaal, lange neus, wat dikkig, kwade blik, allicht omdat hij zich net moest verheffen uit zijn sofa waar hij gemoedelijk de krant zat te lezen omdat zijn zoon passeerde. Rechts zien we een jongere man, zwart haar, dezelfde lange neus, ringbaardje, dezelfde kwade blik, allicht omdat hij passeerde met de handen gemoedelijk in de zakken en door zijn vader gestoord werd. Terwijl ze natuurlijk omgekeerd hadden moeten staan. De vader is rechts, conservatief, vastgeroest in zijn ideeën, verhangen aan zijn baantje, maar wel single. De zoon is links, liberaal, klaar om (morgen) aan de revolutie te beginnen, werkloos, maar wel een vriendinnetje aan elke vinger. Meer dan die simpele tegenstelling had Peter van Straaten niet nodig om zeventien jaar lang dagelijks een humoristische stripstrook van vier plaatjes te maken. Lezers van Het Parool kregen in de jaren 1970 en 1980 in totaal meer dan zesduizend afleveringen van de strip, eenvoudigweg Vader & Zoon getiteld, voorgeschoteld.

Tien maanden na het overlijden van van Straaten brengt De Harmonie een heruitgave van De Dikke Vader & Zoon, "een boegbeeld voor de politieke generatiekloof", uit. De vijfhonderd geselecteerde, "allerbeste" stroken worden in oblongformaat gespreid over een dubbele pagina. Zo valt de prachtige, krasserige stijl nog beter op. Opvallend is de geleidelijke verandering: is de zoon bijvoorbeeld in de eerste stroken nog duidelijk afgelijnd, in de laatste stroken lopen zijn armen en benen al eens geruisloos in elkaar over. Van Straatens humor schippert tussen hilarisch en flauw maar het blijft fenomenaal om meer dan zesduizend grappen te verzinnen rond één thema en met twee hoofdpersonages. Ook terugkerende thema's zoals de barbecuekunsten van pa, de zich verkneukelende stamgast en het krakkemikkige vogelhuisje weet hij steeds vanuit een nieuwe invalshoek te bekijken.

Van Straaten stopte met Vader & Zoon in 1987 en tekende vanaf 1988 voor de krant cartoons onder de titel Het Dagelijks Leven. Daarin zette hij de menselijke tekortkomingen op subtiele, ironische wijze in de verf. Van Straaten bleef lekker krassen, maar kuiste zijn tekenstijl toch enigszins op voor zijn cartoons. Begrijpelijk: als je je grap in één beeld verpakt, moet dat onmiddellijk leesbaar zijn. In Vader & Zoon ontbreken ook nog van Straatens karakteristieke, gearceerde achtergronden. Deze best of is dan ook de uitgelezen kans om de striptekenaar in Peter van Straaten te ontdekken. Het maakte ons alleszins benieuwd naar de sfeerreportages die hij als twintiger tekende voor Het Parool voor de krantenfoto gemeengoed werd. Moesten die ooit heruitgegeven worden, dan raden we wel een stevigere kaft en bundeling dan deze De Dikke Vader & Zoon aan. Voor een paar euro extra hadden die twee slappe papieren covertjes echt beter gekund.