Na een vervolgverhaal in drie delen en twee albums vol kortverhalen door diverse auteurs neemt de Spaanse tekenaar Oscar Martín met dit album afscheid van zijn post-apocalyptische, grimmige wereld vol gemuteerde, verder ontwikkelde dieren en gedegenereerde mensen.

In het eerste kortverhaal wordt de rat Solo aangevallen door een uitgemergelde kat die een lekker maaltje in de gespierde rat ziet. Solo is hem de baas en zwicht voor de smeekbede om hem in leven te laten. Snel komt de leugenachtige kat terug met versterking. In het tweede verhaal mijmert Solo, in een filosofische stijl die de reeks weleens een overdreven ernstig aplomb bezorgde, over de wereld voor de apocalyps. Het is een schril contrast met zijn uitzichtloze wereld vol geweld en haat.

Deze twee verhaaltjes hadden net zo goed aan een van de vorige twee albums toegevoegd kunnen worden. Maar dan was er nu minder een aanleiding om tientallen pagina's vol voorstudies, schetsen, illustraties, ontwerpen en diverse meer te kunnen bundelen. Dat Martín gweldig kan tekenen, bewijst hij nog maar eens nadrukkelijk. Door wat met stijlen te spelen, valt zijn tekenfilmachtergrond nog harder op. Soms doet het ons dan denken dat Solo een soort Tom & Jerry is waarbij de kat de muis echt wil opeten, bij voorkeur roosterend aan een spit. Uiteindelijk is dit laatste album een heel mooi artbook geworden met twee kortverhalen als bonus.