Alle respect voor striptekenaars die het alleen doen, maar er zijn zo van die duo's die ervoor zorgen dat 1 + 1 = 5. Welnu, Sylvain Vallée en Fabien Nury zijn zo'n tandem. Wanneer het gaat om puur leesplezier, op basis van een topscenario en schitterende tekeningen, dan kunnen ze gerust hun voet plaatsen naast deze van William Vance enJean Van Hamme, Yann en Conrad, Tibet en André-Paul Duchateâu en anderen. We hadden al het genoegen om de delen 5 en 6 van Er Was Eens te mogen bespreken, maar dit album scoort nog net iets hoger.

In tegenstelling tot onze scorende Rode Duivels zorgen onze koloniale duivels voor heel wat minder trots. Na talloze boeken en verfilmingen over de 'weldaden' van koloniale grootmachten als Engeland, Frankrijk en Spanje is het tegenwoordig bon ton om les petits belges met hun neus op de minder leuke feiten te drukken. In dit album gebeurt dit op een dergelijke vanzelfsprekende wijze dat we ons (reeds beperkt) nationaal gevoel in elkaar zien schrompelen. Een gevoel dat we al beheersen na de glansrol van Christoph Waltz als de Belgische ambtenaar from hell Léon Rom in The Legend of Tarzan.

Het scenario is simpel, maar oersterk opgebouwd. We houden wel van het filmische. In dit album zijn er hoop en al een twaalftal scènes, maar wat voor scènes! Het begint al met de gruwelijke geschiedenis van Mziri, grootvader van de minister van Binnenlandse Zaken van de onafhankelijke staat Katanga, Godefroid Munongo. Daarna krijgen we in een rotvaart de val van de Belgen, de missie van Charlie, de kuiperijen van de Union Minière du haut Katanga en het ronselen van huurlingen. Nauwelijks hiervan bekomen roepen we bij het zien van Alicia meermaals "once you go black, you never go back" uit wat ons onmiddellijk enkele minder liefdevolle blikken en opmerkingen van onze teerbeminde opleverde. Enigszins gekalmeerd werkten we de laatste hoofdstukken af en eindigden we met een knoert van een cliffhanger en een welgemeende vloek. Welke marketeer was er zo slim om meerdere delen te voorzien en er geen one-shot van te maken. Moge hij of zij opgenomen worden in het kamp van de kannibalen.

Is het een topverhaal? Al duidelijk zeker! En wat met de tekeningen? Dynamisch, vol variatie, gedetailleerd, opwindend. We moesten terloops glimlachen met de dikke-lippen-rel over het Suske en Wiske-verhaal Mami Wata. Wacht tot de verongelijkten dit album lezen.

Opgepast (spoiler alert), de voorlopige nummer 1 van het stripjaar 2017 is voor ondergetekende alvast gekend.