Bibliografie van Wilfrid Lupano
• Alim de Leerlooier
• Azimut
• Het Rechte Pad
• Krasse Knarren
• Man van het Jaar
• Moordenaar op Maat
• Op de Barricades!
• Ravian
DE ENGELSMAN DIE NIET VAN VUURWAPENS HOUDT 3-4
3. Het Mysterie van de Spinnevrouw - 4. Het Recht van de Sterkste


Paul Salomone + Wilfrid Lupano • Silvester
64 p. (HC)
Identiteitscrisis van een natie

Door een foute interpretatie van een wetsvoorstel van James Madison, een van de oprichters van de Verenigde Staten, kent de natie onder artikel 2 van de grondwet het particuliere wapenbezit dat ook vandaag nog fel gecontesteerd is. De Deen Knut Hoggaard, een man die moeilijk is te verstaan, bezit brieven waarin Madison zijn twijfels uitte over het artikel. Als die brieven in de openbaarheid zouden komen, verliest de net opgerichte wapenlobby NRA al meteen zijn bestaansrecht terwijl nog meer wapens de miljonairs in het Congres niet slecht zouden uitkomen. Er valt namelijk nog grond te winnen bij het afnemen van duizenden hectaren die aan diverse indianenstammen toebehoren. Daar wordt een nieuwe wet voor gestemd. Hoggaards machtige wapen, de brieven, verliest hij aan de geslepen vrouw Margot, de echtgenote van de Engelse dandy Byron, die de brieven te gelde wil maken bij de wapenindustrie. Een noodgedwongen rust in een katholiek opvangtehuis voor Navajokinderen, die daar heel slecht worden behandeld, lijkt haar te vermurwen, maar uiteindelijk maakt ze van de gelegenheid gebruik (of misbruik) om haar achtervolgers een stap voor te zijn. Wat volgt is een heen- en weergedoe met de brieven als inzet. Byron en Hoggaard doen nog wel hun best, maar de intrige stuwt Margot naar de hoofdrol van deze sprankelende reeks.

Wilfrid Lupano, de briljante scenarist van reeksen als Krasse Knarren, Alim de Leerlooier en Het Rechte Pad, schreef met De Engelsman die niet van Vuurwapens Houdt een brandend actuele western over een identiteitscrisis van een natie, bedrog, het lot van inboorlingen en migranten en een fictieve en zeer goed gevonden oorzaak voor een historisch gevolg.

Paul Salomone brengt het met een zekere gretigheid in beeld. Zijn tekeningen, de manier waarop zijn personages acteren en zijn vermogen om de komische insteek met hardvochtige elementen geloofwaardig te presenteren, maken van deze reeks een aantrekkelijk spektakel van de eerste tot de laatste pagina. Wat ons betreft mogen Salomone en Lupano dringend samenwerken aan een nieuwe reeks.

> DAVID STEENHUYSE — augustus 2017