De reguliere delen 15 en 16 vormen samen een afgerond tweeluik waarin een afperser zonder weerga, de Vampier, niet minder dan de Franse staat bedreigt en overgaat tot een eerste daad van terrorisme om duidelijk te maken dat er niet met hem te sollen valt. In eerste instantie wil de regering, geleid door president Georges Pompidou, valsspelen en de strenge voorwaarden van de machtige tegenstander naar hun eigen goeddunken ombuigen. Maar zo dwaas is de Vampier niet. Hij beschikt bovendien over vernuftige vliegtuigen die loodrecht kunnen opstijgen en radars omzeilen. Hij is gewoon een van de gevaarlijkste mannen met wie piloot Tanguy al te maken had. De rechtschapen held laat zich door de regering makkelijk ompraten om een missie op leven en een zekere dood te ondernemen en mee te reizen met het losgeld dat de Vampier heeft geëist. Het komt de regering beter uit dat de Vampier in de waan gelaten wordt dat Tanguy bij een vliegtuigongeluk omkwam. De poppen gaan aan het dansen, elke minuut telt en Tanguy en Laverdure ondernemen een van hun spannendste missies.

Aansluitend is de eerste helft van het door Jijé geïllustreerde Het Vliegtuig dat Zijn Piloten Vermoordde. Jean-Michel Charlier schreef deze roman in 1970. Het verschijnt nu voor het eerst in vertaling in deze en de volgende bundel. Uit respect voor het vele werk van de vertaler zijn we de roman beginnen lezen. De tekst leest vlot, maar het verhaal kennen we grotendeels al door vorige strips van Buck Danny, Dan Cooper en Tanguy en Laverdure waar de schrijver ging shoppen. Later dit jaar zou trouwens een "Classic"-stripbewerking bij Arboris moeten verschijnen: De Bedreigde Mirage F1, het eerste deel van een tweeluik door Matthieu Durand en Patrice Buendia.

Grappig trouwens om in het achtergronddossier te lezen dat Mirage-bouwer Marcel Dassault een hekel zou hebben gehad aan Charlier omdat de scenarist zijn vliegtuigen vaak liet neerstorten. Het lijvige achtergronddossier (64 pagina's alsjeblieft!) staat ook stil bij een roerige periode van het weekblad Pilote waarin Tanguy en Laverdure, maar ook andere reeksen van Charlier (Roodbaard, Blueberry) werden voorgepubliceerd. Mei '68 en de komst van concurerende, satirische bladen die soms frontaal in de tegenaanval gingen, bepaalden de toekomst van Pilote en die van Charlier. Goed dat we het nu ook eens van de andere kant leren kennen. Een interview met Pilote-medewerker en Ravian-tekenaar Jean-Claude Mézières somt heel wat anekdotes op over zowel Charlier als Jijé.

Jijé is overigens in héél goede doen. De pagina's met vliegtuigen, ontploffingen, Parijs die wordt aangevallen, vaak 's nachts, zijn allen een waar genot. Dat hij ook rechtstreeks afrekent met de flauwekul die Laverdure te pas en (meer) te onpas overkomt in slapstickomstandigheden is een verwoording van wat de lezer ook vindt. Maar af en toe mag er best gelachen worden.

Sinds december 2014 zijn er al zestien reguliere albums gebundeld geraakt. We zijn al over de helft. Mooi tempo.