Bibliografie van Jean David Morvan
• Aan het Front
• Al' Togo
• Appoline
• De Avonturen van Walibi
• De Herinnering aan Abraham
• De Kleine Wereld
• De Kronieken van Konvooi
• Heldorado
• Hercules
• HK
• Ik Ben Dood
• Konvooi
• Konvooi - De Jeugdjaren van Nävis
• Luuna
• Merlijn
• Mijn Jaar
• Nomad
• Reality Show
• Robbedoes en Kwabbernoot
• Robbedoes en Kwabbernoot (deel 47 tot 50)
• Taras Bulba
• TDB
• Troll
• Tschaï - De Waanzinnige Planeet
• Zeven
• Zeven (deel 6)
DRIE... EN DE ENGEL 1
Eendagsvliegen


Pedro J. Colombo + Jean David Morvan • Dargaud
48 p. (SC)
Ze lijken gewone mensen

Op een moment dat je denkt dat je alles al hebt gelezen en niets je nog kan verrassen, komt scenarist Morvan (Konvooi, Troll, Reality Show) op de proppen met een album dat je beduusd en geslagen achterlaat.

Niet in het minst door de intrige van de eendagsvliegen. Een vervloekte verweerde man wordt iedere morgen en dit sinds eeuwen, vermoord door zijn kloon. En zo kan hij weer een dag verder leven. Eén keer, zo'n vijftig jaar geleden, besloot een pasgeborene de cyclus te doorbreken en zijn dubbelganger te verbannen. Met als gevolg dat er nu zo'n 16.425 klonen de wereld bevolken. Verstotelingen die zo snel mogelijk vernietigd moeten worden. Maar het eigenlijke verhaal draait rond Garance, een alledaags meisje waarvan iedereen de indruk heeft haar ergens van te kennen. Doelloos zwerft ze rond, profiterend van haar innemende kracht en gedesillusioneerd omdat niemand haar echt kent. Garance is één. Voorts zijn er nog de even krachtige nummers twee en drie, Dominique en Hugo... en dan is er nog de engel. Vier geendagsvliegen.

Voor Drie... en de Engel ging Morvan opnieuw de Spaanse toer op. Na Munuera (Merlin, Robbedoes) en Francis Porcel (Reality Show dat niet langer wordt vertaald) mocht de 27-jarige Pedro Colombo de honneurs waarnemen. Voor zijn eerste Franco-Belgische album — de Barcelonees debuteerde recent met het onvertaalde Sangre Noctambula — koos hij voor de hippe Europese mangastijl, genre Savoia (wiens anders getekende
Marzi ook al recent verscheen), Marini en Charlet (Kaballe). De kleine voorbijflitsende kaders, rake klappen en ons direct aanstarende 'helden', worden vaak afgewisseld met niet-geïnkte decors. Daardoor krijgen de tekeningen extra reliëf en wordt de volledige actie verlegd naar de voorgrond wat het verhaal nog sterker doet overkomen. Knap. De overdreven gelaatsuitdrukkingen vergeven we hem graag.

Drie... en de Engel is een verrassende strip. Enerzijds een typisch eerste deel dat talrijke vragen oproept. Maar anderzijds ook een deel waar je nu al reikhalzend uitkijkt naar het vervolg. Gewoon al om te zien of Morvan je kan blijven verrassen.

> WOUTER PORTEMAN — juni 2005