Microbe vervolgt de vertaling van de sf-reeks Orbital waarvan de eerste vier albums bij Dupuis verschenen. Alle zeven in het Frans verschenen albums (deel 8 volgt in 2018) zullen de volgende maanden bij Microbe verschijnen in soft- en hardcover. De hardcovers kennen telkens een gelimiteerde oplage van 299 genummerde exemplaren. De eerste vier albums verschenen enkel in softcover bij Dupuis, maar Microbe gaf ze ineens ook allemaal opnieuw uit op het nieuwe formaat van de reeks. Ze zijn opnieuw geletterd en verschijnen als een onweerstaanbaar geprijsd softcoverpakket van 18,95 euro. Hieronder hernemen we in een bewerkte vorm oudere besprekingen van deze topreeks in het sf-genre.



Orbital 1: Littekens (2007)

Mei 2278. 120.000 afgevaardigden uit alle delen van de wereld komen bijeen in Praag voor een propagandische proformastemming. Nog even en de mens wordt het 782ste volk van de interplanetaire Confederatie. Twee minuten later vernietigt een raket van een isolationistische terreurbeweging het congrespaleis. Van de weeromstuit stemmen de overgebleven aardse leiders voor het integratiereferendum! De duizendjarige universele ruimtetechnologie wordt gedeeld met de boerkes van de aarde. Een paar jaar later. De aarde toonde zich weer van haar beste kant en bezet illegaal de mijnplaneet Sandjarr. De situatie escaleert, de Confederatie vernietigt de aardse mijnmilities en aardlingen worden de voetveeg van het heelal. Tot vandaag. Caleb Swany mag toetreden tot de IDD, het selecte kransje van diplomatieke agenten in dienst van de Confederatie. Zijn eerste missie: gevluchte aardse mijnkolonisten dwingen hun geconfisceerde maan op te geven.

Deze sf-strip is eindelijk nog eens een oerdegelijke klassieke strip. Lappen tekst die je moet gelezen hebben, maar die automatisch een sfeer creëerden om U tegen te zeggen. Kopje erbij houden dus. In het begin voelen de dialogen soms ouderwets aan (kinderen zullen ook over 250 jaar heus niet zo moeilijk praten), maar op het eind zit het ritme wel op warpsnelheid en wil je direct het vervolg geteleporteerd zien. Het charmante van deze strip is zijn vertrouwd coherent universum. Het is één groot eerbetoon aan alle gekende sf-strips. Het zwarte ei van De Incal, de aardse legerkostuums en buitenaardsen van Enki Bilal, de ruimteschepen uit De Technovaders, de Jävloden figureren ook in Konvooi, de Confederatiedirecteur kennen we uit Ravian,... maar nergens stoort het. Integendeel. Om de leesbaarheid nog te vergroten, heeft iedereen in dit heelal trouwens twee armen en twee benen. Dat schept een band. De toegankelijke tekenstijl van meubelmaker en voormalig Ubisoft-gamedesigner Serge Pellé charmeert ons trouwens enorm. De somptueuze decors en de grijze artisanale inkleuring versterken alleen maar de lege Simon-achtige koppen. Hun leegheid krijgt en verdient al je aandacht. Ongelooflijk knap dat zelfs een detailloos leeg Roswell-hoofd als dat van Mezoke, Calebs partner, je de hele strip in de ban houdt.



Orbital 2: Breuken (2007)

Striprecensenten hebben het niet makkelijk. Als hun smaak niet overeenkomt met die van de lezer kent hij er niets van en raakt hij verbrand. In het andere geval loont het na verloop van tijd niet langer de moeite om hun teksten te lezen, want het bevestigt alleen maar het idee dat een striplezer toch al had over een album. Ach ja, we stellen het simplistisch voor, maar 't zal ons niet tegenhouden om hier strips aan bod te doen komen die wij doorgaans aan onze eigen vriendjes zouden aanraden, al of niet met een gemeende, kritische kanttekening. Als je dat wil, mag ook jij ons vriendje zijn.

Een voorbeeld van zo'n te vertrouwen aanrader is Orbital. Ondergetekende had bij deel 1 niet dezelfde mening als de collega die het van lovende woorden voorzag (nochtans kent hij er wel iets van, hij is zelf een striplezer). Wij zouden wel wachten tot deel 2 dat voor een meer beslissend eindoordeel zou zorgen. Breuken is namelijk het slot van het eerste tweeluik. En nu zouden we zijn woorden in overtreffende trappen willen gieten. Onze collega vergeleek bepaalde elementen met stripmonumenten als De Incal, het werk van Bilal, De Technovaders, Konvooi en Ravian. Het verhaalidee en de uitwerking van deel 2 doen ons — rabiate filmliefhebbers — er nog Starship Troopers en The Chronicles of Riddick bovenop gooien. Een kolonie mensen op een afgelegen planeet wordt belaagd door bloeddorstige en nijdige aliens, herken je het? Op de koop toe zijn er interne spanningen die voor serieuze, extra problemen zorgen. Het is aan de agenten van de internationale Confederatie om orde op zaken te stellen. Ze doen hun best, maar op politiek niveau wordt er ook een en ander bedisseld. Sylvain Runberg brengt het met een te verdragen complexiteit waar Georges Lucas nooit kan aan tippen. Verwacht je hoe dan ook maar aan een hoop climaxen en apotheoses!

Hét element dat ervoor zorgt dat we Orbital tot een van de beste nieuwe reeksen van het sowieso al voortreffelijke jaar 2007 rekenen, is toch wel het relationele aspect. Veel menselijke gevoelens, zowel positieve als de meest negatieve, komen in een bestek van 56 pagina's ruimschoots aan bod. Het kan niet anders dan dat ze in het tweede tweeluik verder worden gecultiveerd.



Orbital 3: Nomaden (2009)

Sciencefictionreeksen kenmerken zich bijna altijd door de ontmoetingen tussen mensen en volkeren van andere planeten. Zo'n verhaal wordt sterker naarmate deze aliens afwijkende, maar gelijktijdig ook geloofwaardige levensvormen zijn. Auteurs als Jean-Claude Mézières en Pierre Christin (Ravian) en Léo (Aldeberan) weten dit zeer goed in beeld te brengen, maar wat ons betreft mag het duo Serge Pellé en Sylvain Runberg zich bij dit rijtje scharen. In de reeks Orbital draait het om een team van een mens (Caleb) en een Sandjarr (Mezoke) die werkzaam zijn voor het IDD, een soort elitecorps van de Confederale Assemblee die ingrijpt in conflictsituaties op planeten die aangesloten zijn bij die Assemblee. Dit team is feitelijk pikant omdat kort daarvoor de mensen en de Sandjarrs nog in oorlog waren. Dit geeft een interessant spanningsveld tussen de teampartners.

Als een soort vrederechters proberen ze ook nu te voorkomen dat de plaatselijke vissersbevolking in Kuala Lumpur (op Aarde) de Nomadische buitenaardsen, de Rapakhuns, te lijf gaan. Vooral omdat juist op dat moment de broze vrede gevierd zal worden in Kuala Lumpur met vertegenwoordigers van de mensen en de Sandjarrs! Vooral Caleb wil deze viering tot een succes maken. Bij zijn partner Mezoke roept het echter bittere herinneringen op.

Orbital biedt een mooie mix van avontuur, exotische personages, techniek en emoties. Runberg lijkt met deze reeks zijn naam als scenarist wel te vestigen. Maar ook tekenaar Pellé weet zich als nieuwkomer te bewijzen met zijn aantrekkelijke semirealistische tekenstijl. Een reeks met potentie!



Orbital 4: Ravages (2010)

Streelmeisjes, pedopriesters, streelbisschoppen, preformateurs, tentsletjes, octopusvoorspellingen,... Ach, over een paar eeuwen zijn de nieuwste woorden volledig betekenisloos. Neen, dan spreken wij, eenvoudige aardlingen, over Rapakhuns, de Varosash en met ontzag over de met uitsterven bedreigde nevronomen. Toch is er niet zoveel veranderd op aarde. Oké, de buitenaardsen hebben ons geholpen om onze uitgeputte planeet weer ecologisch leefbaar te maken. We hebben uiteindelijk de oorlog met de Sandjarrs moeten opgeven, maar dat is oud nieuws. Wel zijn we, na jaren als het onbetrouwbare voetveegras bekeken te zijn, eindelijk opgenomen in de interstellaire raad. En Caleb, onze eigenste Ravian, is zelfs topdiplomaat bij het IDD geworden. Weliswaar is dit maar in teamverband met Mezoke, een Sandjarr dan nog. Toch is niet alles peis en vree. Op de vooravond van de grote verzoeningsplechtigheid tussen de Sandjarrs en de mensen in Kuala Lumpur, breken er zware gevechten uit tussen de veiligheidstroepen en de plaatselijke vissersvakbonden. Ze verdenken de rondreizende Rapakhuns, gigantische kannibalistische vlooien, hun visgronden te hebben vernietigd. Die zigeuners gaan bloeden! Het IDD moet in allerijl in actie treden.

De stripreeks Orbital is een van dé groeireeksen van de laatste jaren. Wat we initieel geringschattend omschreven als vakkundig jatwerk van het beste uit Konvooi, De Incal, Ravian en andere Technovaders, heeft nu echt een eigen smoel gekregen. Het is heuglijk om te lezen dat het geforceerd samengebracht duo in staat is om de stevige plot bij te kruiden. Ook buiten de ijzersterke actie om weet scenarist Sylvain Runberg ons dus te boeien. Tof! Bovendien is Serge Pellé sterk gegroeid in zijn reeks. Was het eerste diptiek nog een immense explosie van details, nu kiest hij zijn momenten. De somptueuze achtergronden bepalen nog steeds de tekeningen, maar de figuren staan nu haarscherp afgelijnd op de voorgrond. Dat geeft deze oerdegelijke strip een neig 3D-effect.