Op zoek naar grond die wat minder heet is onder haar eigenlijk onschuldige voeten, bevindt Jolanne de Valcourt zich nu al een tijdje in India, als gaste en secretaresse van het Franse gouverneurspaar. Het is nog steeds niet geheel wat ze wil, maar zo kan ze toch even die gebrandmerkte lelie op haar schouder naar de achtergrond verdringen. Als haar verleden even rust, kan zij dat ook, maar wanneer haar verleden aanklopt bij de gouveneurswoning is Jolannes rust een onhaalbare betrachting.

Als ons geheugen het niet laat afweten, noemden we het voorgaande deel van twee zomers geleden een overgangsalbum dat meer problemen voor Jolanne aankondigde. Die voorspelling komt nu in sneltempo uit. Jolannes halfbroer, aanstoker van al haar onheil sinds de aanvang van deze serie, laat zijn greep niet los. Wij zijn intussen maar wat blij dat een samenvattende tekst vooraf nog eens even het hele voorgaande gebeuren samenvat. We kunnen het stilaan gebruiken, willen we alle finesses in volledigheid meekrijgen.

Over het team achter deze reeks kunnen we kort zijn. Alcante (tekst), Francis Vallès (tekeningen) en Christian Favrelle (inkleuring) hebben samen nog twee delen op stapel staan. Kunnen ze die andermaal op dit niveau afleveren, dan hebben ze een mooie serie bij op hun palmares. Alcante tekende naar de tv-reeks van Jean Van Hamme een verhaalformule uit waarvan hij weet dat ze werkt en volgt die nu getrouw. Francis Vallès zet voor het eerst niet enkel Jolanne op de cover. Wij hadden het meer voor de voorgaande coverstijl dan voor deze wat meer gemaakte pose, maar herkennen binnenin weer wel de Vallès die we graag zien. In het vorige album werkte Christian Favrelle met heel wat warme kleuren om het Indische binnenland te portretteren. Die scènes in het buitenhuise binnenland zijn nu minder talrijk. Favrelle kan zich dus iets minder uitleven, maar wat hij doet, klopt wel.

Dit is zo'n serie waarvan we de vervolgen op automatische piloot kopen en daar hebben we ons tot op heden nog nooit over beklaagd.