HAUTEVILLE HOUSE 3
De Spooksteamer
Thierry Gioux/Christophe Quet + Fred Duval • Silvester
48 p. (HC)
|
|
| Blueberry met een Ghostbuster-rugzakje |
|
Hoe begin je hier aan? Wat is dit voor een strip? Het zal wel een goede zijn, dat kan haast niet anders. Dat bevestigen zowel de pakken lovende kritieken als de naakte verkoopcijfers van de vorige maand verschenen eerste twee delen. Maar waarom? Wat is de succesformule? Geef toe: het verhaal is allerminst voor de hand liggend. De Franse keizer Napoleon III wil slinks gebruik maken van de verdeeldheid bij de Amerikanen en wil zich via zijn Mexico mengen in de successieoorlog om zo uiteindelijk het hele continent te veroveren. Hiervoor rekent hij op een geheim wapen, een dodende reïncarnatie van een Tolteekse demon. Gelukkig wil een bende Franse republikeinen de keizer een hak zetten. De lokale James Bond, Gavroche, sluit hiervoor een pact met zijn vriendin Zelda aan, een spionne van de Noordelijken. Zijn andere ware liefde, Eglantine, is inmiddels geïnfiltreerd in het keizerlijke kamp. Tot hier heb je het alombekende grappige spionage-oorlogs-fantasy-geschiedenis-liefdes-western-achtervolgingsverhaal. Wat Hauteville House echt speciaal maakt, is de immense vloot steampunkinvloeden. Wat je maar kan uitvinden, is dus uitgevonden behalve de elektriciteit. Alles wordt nog aangedreven door stoom, dus ook de gepantserde zeppelins, de met twee hendels bedienbare duikboten, de loodzware duikpakken,... Dit zijn de strips waar Jules Verne en Mary Shelley, de schrijfster van Frankenstein, van droomden.
De tandem Gioux-Beau is ook hier prima op dreef. Tekenaar Gioux leeft zich volledig uit in zijn stomende fantasiewereld. En als hij zijn groothoofdige personages weer eens te krakkemikkige reigersstelten aanmeet, weet inkleurster Carole Beau (De Verborgen Geschiedenis) moeiteloos de aandacht te verleggen naar haar rijke coherente inkleuringen. Helaas stijgt dit derde deel niet boven het gemiddelde Collectie 500-niveau uit. Daarvoor verkracht scenarist Fred Duval iets te nadrukkelijk zijn eigen verhaal. Vooral de spookzuigende ectoplasmator inclusief Ghostbuster-rugzakjes, het opduiken van een echte plesiosaurus en de ectoplasma's van een al heropgewekt monster zijn teveel van het goede. Neen, als het dan toch die richting uitgaat, dan gaan we liever voluit voor de echt hilarische camp van de stripreeks De Authentieke Herinneringen van Docteur Mystère, waarin de machohelden in een houten raket gekatapulteerd werden naar de maan om een gevluchte echtgenoot terug te vinden.
Gelukkig houdt de Mary Poppins-achtige spionne Eglantine in dit overgangsalbum aandachtig de rode draad vast, en bereidt ze netjes de grote finale voor van het slotdeel dat nog dit najaar verschijnt. Hopelijk knalt deze opnieuw als vanouds. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — mei 2007 |
