Antwerpen heeft haar Zotte Geweld. Oostende pronkt met haar Dikke Mathille. Kopenhagen is De Kleine Zeemeermin. Drie steden, drie iconische standbeelden, alle drie prachtige naakten die in het verleden ooit aanleiding waren tot vandalisme, betogingen en soms zelfs steniging. Ook de West-Vlaamse provinciestad Roeselare heeft zijn controversieel naakt standbeeld. Dertien jaar lang was de bronzen Sierlijkheid, een gracieus naakt in ballerinahouding, de absolute blikvanger van de Grote Markt van Roeselare. Maar toen werd het plein heraangelegd en in alle stilte verdween Sierlijkheid naar een uitgeleefd parkje aan de stadsrand. In haar plaats kwam een braaf bronzen stadsplan voor blinden en slechtzienden.

Met lede ogen zag het lokale stripcollectief Striptic aan dat Sierlijkheid nu nog enkel betast werd door echte, slijmerige slakken. Zij besloten om in samenwerking met het stadsbestuur een anarchistisch aanvoelende happening op te zetten. En zo doken het laatste halfjaar overal in de stad grafittiposters op van Sierlijkheid. In de begeleidende tekstballonnen kon je opmaken dat ze op zoek was naar de Markt. Soms werden deze levensgrote striptekeningen gekoesterd door de nabije inwoners, maar net zo goed vielen haar naakte delen ten prooi aan vandalisme van pubers én pilaarbijters. Hoe dan ook werd er opnieuw gebabbeld over Sierlijkheid.

Onlangs kwamen alle tekeningen en het beeld terug samen op het bibliotheekplein in een groots opgezet slotevenement. Deze hele wandeling werd nu ook in een stripverhaal omgezet door Striptic. Het scenario is een naïef zoethoudertje. De drie tekenaars horen in het parkje hoe Sierlijkheid zichzelf beklaagt en na een zoveelste duivenscheet het heft plots in eigen handen neemt. Het brommende brons stapt van haar mosgroene sokkel en trekt de stad in. De striptekenaars besluiten haar al schetsend te volgen.

Jimmy Hostens bijt de spits af. In tegenstelling tot zijn geweldige Altijd Ergens Oorlog laat hij zijn onderkoelde Loisel-stijl links liggen en gaat hij voor de toegankelijke karikatuur met een voor ons iets te wild kleurenpalet. Een mooie binnenkomer. Phavin Verly kiest voor het andere uiterste met zijn knuffelbare schetsfiguurtjes die monochroom worden ingekleurd. Gecombineerd met de minimalistische decors geeft dit Roeselare een unieke atmosfeer waar we absoluut meer van willen zien. Grafische duizendpoot Steven Selschotter mag deze tekenaarsestafette afsluiten met de vondst van het jaar. De decors van zijn Crumb-tekeningen kleurt hij digitaal in met behangpapiermotieven. Het is vreemd, maar terzelfdertijd enorm vertrouwd. Schitterend.

Extra troef van dit zomers boekje is het poëtisch verhaal van dichteres Maud Vanhauwaert dat traag meandert tussen de haastige striptekeningen en het geheel netjes verbindt.

Of Sierlijkheid ooit nog de Grote Markt in vervoering mag brengen, valt zeer te betwijfelen. Maar deze mokkel heeft er wel voor gezorgd dat drie striptekenaars op een fantastische wijze reclame voor zichzelf konden maken. Goed gedaan.