Marc de Lobie van uitgeverij Syndikaat gaat onverdroten verder met het geven van een publicatiekans aan jonge talenten. Zonder hem hadden wij nooit of pas veel later kennis gemaakt met het werk van Frodo De Decker, Pieter Rosseel, Ron Schuijt, Maikel Verkoelen of Rik Wielheesen. We schuimen nu eenmaal niet het internet af naar strips zolang ons bureau dreigt te bezwijken onder het gewicht van een papieren leesachterstand. Om ook mangaliefhebbers tegemoet te komen, richtte Marc Hanabi Publishers op die vier keer per jaar een manga op comicformaat zal uitgeven. De eerste twee titels zijn sinds kort verkrijgbaar. Beide albums zijn prachtig verzorgde uitgaven met flappen en mooi drukwerk. Als debuterende tekenaar kan je je geen betere publicatie inbeelden. Het ene album vinden we wow, het andere veeleer mèh.

Onze voorkeur gaat zonder twijfel uit naar RunRun, het volledig in kleur uitgegeven album van Amsterdammer Johan Neefjes. Hij dweept met Japanse yakuza- en popcultuur en schuwt enkele witte slipjesmomenten en hentaitentakels niet. Andere verwijzingen naar manga's of Japanse invloeden ontgaan ons, maar dat drukt de pret allerminst. Zijn verhaal over een meisje dat wordt vrijgelaten uit de gevangenis, zich herenigt met haar twee vroegere vriendinnen en vervolgens wraak wil nemen op de yakuzaleider die haar vriendin verminkte, is van de eerste tot de laatste pagina een dolle rit vol actie, achtervolgingen, confrontaties en humor, heel veel humor. De tekeningen en inkleuring zijn heel knap en de aanstekelijke vrolijkheid doet ons uitkijken naar een snel vervolg met het meisjestrio. Heerlijk albumpje!

Wilde Haren is grotendeels in zwart-wit en kon ons minder bekoren. De tekeningen zijn lang niet zo verfijnd, afgewerkt en coherent als RunRun die sowieso als onrechtvaardig vergelijkingsmateriaal Wilde Haren wegdrukt. In dit verhaal voert auteur Elsje Bakker een kapster op die een eigen kapsalon wil beginnen. Persoonlijke problemen staan dat wat in de weg en die leiden naar een dramatische en emotionele introspectie... Noem haar net zo goed een drama queen. Sommige giftige uitspraken zorgen voor traantjes of woede, maar het scenario valt nogal licht uit om daar een behoorlijk moment bij stil te staan. De mooie cover was veelbelovender dan wat we te lezne kregen.