De auteurs zijn nog lang niet uitverteld over Eleonora (en niet Alienor zoals de backcover onvertaald laat) van Aquitanië. In augustus verschijnt deel 6 in het Frans dat zich in 1156 afspeelt. Als je dan weet dat de in 1122 geboren hertogin van Aquitanië, koningin van Frankrijk en van Engeland 82 jaar werd, besef je dat er gewoon nog veel valt te vertellen over de ooit meest begeerde bruid van Europa, maar ook een van de meest omstreden figuren, in een van de boeiendste tijdperken uit de westerse geschiedenis. Ze komt toevallig ook voor in de recente stripreeksen De Kampioenen van Albion en De Koning van de Ribauds.

In dit vierde album ondervinden de scenaristen wel dat de vele historische ontwikkelingen en het politieke schaakspel dat Eleonora speelt een nekschot betekenen voor een verhaal dat we in de eerste plaats graag als entertainend of spannend willen ervaren. Dit album is namelijk het saaiste deel tot nu toe. De dubieuze Vincent, een geliefde van Eleonora, brengt leven in de brouwerij. Zijn initiatieven, al dan niet ingegeven door de op macht beluste Eleonora, zetten even de geschiedenis opzij voor de fun factor. De scenaristen tonen bovendien graag aan dat belangrijke beslissingen in bed worden genomen of alleszins aanleiding geven tot bepaalde wendingen. In dit deel verkracht Lodewijk VII zijn eigen vrouw Eleonora en niet veel later zijn de twee gescheiden. De inzet voor het kwade brein is hoog: de Franse troon kan ze nu inruilen voor de Engelse.

Het realisme van Carlos Gomez blijft van een hoog niveau. Maar het valt ons meer een meer op dat nagetekende foto's ook afstand kunnen scheppen. Het is nogal ongeloofwaardig om personages te zien spreken met gesloten mond, tenzij in extremere omstandigheden zoals woede, verbetenheid, verbazing of blijdschap. Het mag wel wat losser.