Dit album bundelt vier Fflint-verhalen die in de eerste vier nummers van het kwartaalblad StripGlossy werden gepubliceerd. Fred de Heij (Haas, Claire DeWitt) en Ger Apeldoorn vonden het een goed idee om de reeks na 44 jaar weer vanonder het stof te halen. Fflint is namelijk een comeback van de reeks Llewellyn Fflint die in 1972 en 1973 in het stripweekblad Pep verscheen. Het was een stripuitstapje van cartoonist Peter van Straaten die op scenario van Yvan Delporte drie griezel- en detectiveavonturen schreef die zich afspeelden in het negentiende-eeuwse Londen. De reeks kwam onder andere ten einde omdat van Straaten naar eigen zeggen gek werd van de steeds technischer wordende verhalen van Delporte. In 1997 bundelde Stripschrift de verhalen uit Pep. Uitgeverij Personalia publiceert het gloednieuwe album Fflint en het Mysterie van de Nevelhaaien in twee uitvoeringen: een softcover van 56 pagina's en een hardcover van 64 pagina's met extra dossier. Scenarist Apeldoorn schreef al het boek De Jaren Pep, over de geschiedenis van Pep, en werkt momenteel aan een gelijkaardig boek over Eppo. Hij is redacteur bij Eppo en schreef onder meer de scenario's van de onlangs stopgezette, komische sf-reeks Star Barz™. Hij schreef ok mee aan de tv-reeks S1ngle naar de strips van Hanco Kolk en Peter de Wit.

Of het nu zo'n goed idee was om een in de vergetelheid gesukkelde stripreeks te reanimeren laten we over aan oudere Pep-lezers. Deze lezer kon de vier gebundelde kortverhalen best pruimen, hoewel de eerste drie minder origineel zijn dan ze laten uitschijnen. Het eerste refereert rechtstreeks naar een van de eerste verhalen van van Straaten en Delporte, het tweede (over een geheime sekte die met een Egyptische cultus dweept) liet onze gedachten afdwalen naar de film Young Sherlock Holmes en het derde (waarin iemand wordt opgeslokt door een schilderij) deed ons zelfs denken aan het Isabel-verhaal Het Betoverde Schilderij van Will, Raymond Macherot en, jawel, Yvan Delporte. In het vierde verhaal, waarin Llewelyn Fflint wordt geconfronteerd met zijn overleden moeder, worden trauma's opgerakeld en hier zijn we waar we moeten zijn: persoonlijkheid, horror, grimmigheid. Exact de elementen waar Fred de Heij in grossiert in andere strips. We merken graag op dat hij zich in elk van de verhalen duidelijk in zijn element voelt.

Op het laatste en beste kortverhaal na beklijft het hoofdpersonage ons te weinig om een eventueel tweede album af te wachten. Mocht dat een langer, substantiëler avontuur worden, waarbij Ger Apeldoorn zijn fascinatie voor oudere Amerikaanse comictijdschriften met korte griezelverhalen uit bijvoorbeeld Eerie en Creepy achter zich laten, wordt het misschien nog wat. Uit het verzorgde dossier van de hardcoveruitgave leerden we echter dat de tv-series Ripper Street en Fringe inspiratie boden.