Saga Uitgaven kon geen beter moment uitgezocht hebben om deze bundel met afgeronde vakantieverhalen te bundelen. De cover, die op de achterzijde doorloopt, zou een mooie postkaart kunnen zijn. De toon van de twaalf korte en wat langere verhalen (waarvan er vier niet eerder in het Nederlands verschenen) neigt afwisselend naar de komedie, het drama, de psychologische thriller, de misdaadthriller of de romantiek met vooral in de vroegste verhalen een vleuge erotiek. De sensuele dames van Vittorio Giardino lenen zich daar prima voor. Een portfolio met tientallen illustraties, pin-ups, buitenlandse covers en coverstudies toont dat extra aan.

De scenario's zijn niet complex en vormen ideale vakantielectuur, maar dit kostbare album neem je beter niet mee naar een strand. De twist op het einde van elk verhaal zorgt vaak voor een verrassing, niet in het minst bij het hoofdpersonage van dienst dat zelden het heft in eigen handen kan nemen. Vrouwen zijn duidelijk het sterke geslacht in deze verhalenbundel over bedrog en leugens, ook al laten de situaties vaak het tegendeel uitschijnen. Om die reden heeft Fatale Vakanties iets tweeslachtigs, maar tot zo'n conclusie was Giardino al zelf gekomen in een voorwoord.

Voor wie uitweidingen over de menselijke psyche en recurrente personagetyperingen gestolen kan worden, zal nog het meest overtuigd worden door de prachtige tekeningen van Giardino. De man achter realistisch sterke reeksen als Max Fridman en Jonas Fink is een klasse apart. Dat geldt ook voor Fatale Vakanties die een apart hoofdstukje vormt in de carrière van de Italiaan. Op een bepaalde manier schurkt het tegen de soft-erotische parodie Little Ego (naar Winsor McCays Little Nemo) en de kitscherige soap opera Eva Miranda (helaas niet vertaald) aan, hoewel er in Fatale Vakanties een meer elitaire en literaire maturiteit schuilt.

In de voorafgaande biografie staat wat info over Giardino's volgende projecten. Hij heeft nog een scenario van Sam Pezzo in de schuif liggen en er zijn nog voldoende ideeën voor kortverhalen van Little Ego om een tweede album te vormen, er is de zin om een verhaal te laten afspelen in het achttiende-eeuwse Venetië, maar vooral zijn idee om Max Fridman naar Nederland te brengen in een volgend verhaal trok onze aandacht. Tegen dan mag Saga Uitgaven van ons gerust nog meer nieuwe uitvoeringen van Giardino uitgebracht hebben.