1962, Saint-Étienne, zijn mijnbouw, zijn garnizoen, zijn neogotische kathedraal, zijn Loire, zijn Belgisch hotel Au Fier Brusseleir: de vakantiebestemming van de Faldéraults. Die zijn nu nog maar met z'n viertjes (Nicole is pas geboren) wanneer ze in hun gloedjenieuwe R4 (27 pk in Esterel-rood) zuidwaarts trekken, zoals gebruikelijk met enkele dagen vertraging, vergezeld van mama Madeleines ouders: stijve hark omyvet (Yvette die liever "grootmoeder" genoemd zou worden door de kleine Julie) en de gezellige opa dik ("ik denk dat 't wel een drieling is") die van zijn vrouw geen friet meer mag eten na zijn hartaanvalletje het jaar tevoren. En dat in een Belgisch hotel!

De retrograde feelgoodreeks Mooie Zomers voegt een derde gesigneerde kei toe aan de vakantiestenenverzameling van papa Pierre (pierre is 'steen', je hebt 'm!). In deel 1 maakten we in 1973 kennis met het chaotische gezinnetje van striptekenaar Pierre/Pedro, zijn vrouwtje Mado en hun kroost van vier. In deel 2, in de zomer van de maanlanding en Eddy Merckx' eerste Tourzege (1969), was Mado nog maar net zwanger van de vierde, Pépète. Die mag als laatste van het bijna-lege nest en zeker niet de minst pittige in deel 3 een rolletje spelen in 1992 wanneer de trouwe gezinsbolide Mam'zelle Esterel overgedragen wordt aan een oldtimerliefhebber, waarop de zomervakantie van 1962 naar het idyllische Saint-Étienne (waar opa dik de Eerste Wereldoorlog doorbracht) verhaald wordt.

Al vinden de Faldéraults van zichzelf dat ze "op avontuur" trekken, heel avontuurlijk is de reeks Mooie Zomers niet: een gewoon ongewoon gezinnetje met zijn kleine én warme kantjes, met veel liefde voor elkaar én onderhuidse spanningen. Grote voorbeelden zijn het huwelijk van Pierre en Mado en de dood van zijn schoonzus in deel 1, de kwakkelende carrières van Pierre en Mado in deel 2, wrijvingen tussen Mado en haar moeder in deel 3 — ook het Spaanse Burgeroorlogverleden van Pierres vader is zeker nog een uitweiding waard. Deel 4 wijkt overigens af van het retrograde opzet door zich in 1980 te gaan situeren), een gezin dat in die tijd toen alle zomers nog eeuwig duurden en altijd zonnig waren (op vakantie althans) een mooie vakantieherinnering maakt en de familiebanden versterkt. De quasi constante lieve grijns die de hoofdpersonages naar elkaar werpen is hét beeld dat je na lezing van deze prachtige, rustig kabbelende boeken bijblijft. En o ja, in Saint-Étienne is geen bal te beleven: rijd maar beter verder naar de Rivièra!