Voor we ons in de allerbeste omstandigheden aan een grondige herlezing van Torpedo wagen dankzij de zopas verschenen integrale van Uitgeverij HUM!, omdat die reeks nu eenmaal een van onze favoriete reeksen aller tijden is, nemen we deze Tex Willer Classics als voorafje. Dit dikke westernverhaal is namelijk ook getekend door Jordi Bernet. Dat doet hij net iets minder briljant, minder uitgewerkt en gejaagder dan Torpedo, maar hey, de man vierde afgelopen week, op 14 juni, dan ook zijn 73ste verjaardag en hij moest in één keer een strip van 228 pagina's tekenen. In danseres Lola Dixieland herkennen we nog het meest die geweldige penseellijn van Bernet.

Claudio Nizzi, die hiermee zijn vierde Tex Willer Classics schreef, bedacht voor Bernet een verhaal waarin Tex en Kit Carson, die helemaal overdonderd is door Lola, zich op sleeptouw laten nemen door de vastberaden meid. Zij schakelde de twee Rangers in om haar verloofde Johnny uit de cel te bevrijden. Volgens haar is hij onterecht geklist nadat hij herkend werd als een overvaller van een postkoets. Een keer Johnny is bevrijd, gaan de poppen pas goed aan het dansen, want de sheriff speelde onder één hoedje met Kogan die Johnny een tijdje vast wilde laten zetten zodat hij hem niet voor de voeten zou lopen voor een andere zaak. Kogan is geen ordinaire boef, maar een agent van het befaamde Pinkerton-agentschap. Het is dus oppassen geblazen voor Lola, Johnny, Tex en Kit.

Net als zowat alle vorige delen in de reeks Tex Willer Classics is ook De Man van Atlanta een stevige brok entertainment in het door velen geliefde westerngenre. Vuurgevechten, achtervolgingen te paard, een belegerde postkoets, een vuistgevecht in een saloon, officieren uit de Seccessieoorlog die het slechte pad opgaan, de Grand Canyon,... alleen indianen ontbreken nog op het appel voor een totaalaanbod van goeie westernelementen. Een soundtrack van Ennio Morricone moet je er zelf bij bedenken.

En nu wacht ons met Torpedo een tegengestelde held als de rechtschapen hoeder van de wet Tex.