Lance is iemand die problemen oplost met een badge. Toch had de FBI-agent, voor zover het zijn baas kon schelen, evengoed een straathoekwerker kunnen zijn. Eentje die hij dan naar de reservaten kon sturen als spreekbuis, bemiddelaar of raadgever. Lance heet voluit namelijk Lance Crow Dog en is een mesties, de zoon van een Ierse moeder en een Indiaanse vader. Iedere Indiaanse zaak die in Albuquerque op het bureau verschijnt, schuift zijn gemakzuchtige baas met enige zin voor etnische profiling op het bord van deze gesloten mesties. Hij wijst hem wel assistentie toe in de vorm van de leergierige en pasbenoemde FBI-agente Helen Catwright. Zij is geen Indiaanse, maar ze heeft interesse in hun cultuur en bezit behoorlijk wat antropologische kennis. Die gebruikt ze vanaf dag één om de handleiding te ontcijferen die bij haar collega hoort. En om misdaden te helpen oplossen uiteraard, want hoezeer er ook werk wordt gemaakt van een antropologische invalshoek met veel aandacht voor het denken en voelen van de personages, dit blijft boven alles toch voornamelijk een zeer goed uitgebalanceerde politiereeks.

Een werkdag van Lance Crow Dog en zijn collega voert je langs een moordenaar die oudjes viseert, door de wereld van film voorbij kunststelende motorbendes, richting ontsnapte oud-cliënten en naar oude liefdes. In elk van de vijf verhalen die deze bundel telt, valt een deel van de sluier van Crow Dogs verleden en vindt de man beter zijn plaats in zijn twee achtergronden.

Zonder te veel uit de doeken te doen, kunnen we zeggen dat elk verhaal uit deze bundeling twee motieven heeft waarin telkens aandacht is voor het heden, verleden en de toekomst van de twee hoofdpersonages. Ook over de delen heen. Tijdssprongen zijn een handelsmerk van deze serie, zelfs tijdssprongen tussen twee opeenvolgende pagina's. Daarom is dit een reeks die al vanaf deel 1 schreeuwt om een langlopende aanpak. Scenarist Serge Perrotin laat zijn personages per deel realistisch evolueren in hun omgang met elkaar en ook tekenaar Gaël Séjourné groeit met zijn reeks mee. Het is dan ook dubbel sneu dat net zo'n reeks een dergelijk hobbelig uitgeefparcours kende, te wijten aan meerdere factoren: marktomstandigheden, stom toeval, en zoals Perrotin zelf ook aangeeft, de onervarenheid in het zoeken naar uitgevers. Toeval wil dat de Nederlandse vertaling, ondergebracht bij Talent, nog eens een extra hindernis te verwerken kreeg. Je kan er alles over lezen in het achtergronddossier.

Het eerste deel van deze serie dateert al van 1999, wat te zien is aan onder meer de afgebeelde computers en de prijs van een bioscoopticket. Toch blijft deze reeks relatief modern en tijdloos ogen door bijvoorbeeld het gebruik van kleinere kaders op een paginagrote plaat. Er is dus ruimte voor een vervolg en dat hebben ook uitgevers Sandawe (Frans) en Saga Uitgaven (Nederlands) ingezien.

Het achtergronddossier kondigt het vervolg aan met Jean-Marc Allais als tekenaar. Wij vinden de voorlopig nog zwart-witte pagina's van dit zesde deel alvast dik oké.