Met nog een heleboel Star Wars-films in het verschiet staat al vast dat onze portemonnee tegen 2020 een pak lichter zal zijn. Het is al bijna zo straf als Marvel, die ook al zijn superheldenfilms vroegtijdig aankondigde. Op stripgebied blijft de Star Wars-reeks vastzitten rond de drie episodes rond Luke Skywalker en Darth Vader. Nog geen Kylo Ren in deze cycli en ook nog geen Rey, Finn of BB-8. Logisch, als je weet dat de originele reeks in 2015 verscheen en er toen nog geen sprake was van Episode 7, die pas eind 2015 in de zalen kwam.

Alles begint met een fragment met een nog relatief jonge prinses Leia, die rebellenspion Eneb Ray de opdracht geeft te infiltreren op de planeet Coruscant. Dat lukt hem ook en dat levert hem de keizerlijke naam Thanus Demo op. Zo kan hij rebellen bevrijden, maar dat bleek een val van keizer Palpatine. Later verdwijnt hij uit het straatbeeld en richten de schijnwerpers zich op Sana en prinses Leia. Zij collaboreren om de pas gevangen genomen dokter Aphra over te brengen naar de Sunspot-gevangenis. Aphra was een belangrijke pion van Darth Vader uit de tweede cyclus van zijn reeks. Toch loopt dit nog grondig mis wanneer een mysterieuze indringer er de boel op stelten zet. Sana en Leia moeten Aphra inschakelen om samen te werken, anders sterven ze allemaal. Luke en Han zijn nergens te bespeuren om hen te redden, want zij zijn op geheime missie.

De cyclus Rebellengevangenis is vast en zeker een goeie. Het verhaal zit solide in elkaar, zonder al te veel bijkomstig, verwarrend gebrabbel. Over de tekeningen en de inkleuring kunnen we ook kort zijn, want die zijn opnieuw prima en gedetailleerd. Vreemd is dat er aan beide albums telkens verschillende medewerkers present tekenden. Gelukkig zijn ze vrij goed op elkaar ingespeeld en zouden we het verschil amper merken, mochten de covers de namen niet prijsgegeven hebben. We liggen er niet wakker van, we weten ondertussen dat de reeks degelijke strips voortbrengt en dit tweeluik is een nieuwe bevestiging.