Met De Werelden van Aldebaran heeft Léo zijn eigen sciencefictionuniversum gecreëerd. We kennen al de verhalen van Aldebaran en Betelgeuze die inmiddels ook zijn gebundeld in mooie integrale uitgaven. Daarna kwam de zesdelige cyclus Antares. Deze vijfde episode in de reeks Overlevenden is het slotdeel van een avontuur dat parallel loopt aan dat Aldebaran-universum.

In de eerdere delen hebben we kennisgemaakt met twaalf 'overlevenden' die op weg naar Aldebaran gestrand waren op een onbekende planeet. Een planeet vol vreemde volken en met, zoals we van Léo kennen, uiteraard een bijzondere flora en fauna vol verrassingen. Kwantumanomalieën, een onbekend fenomeen, zorgen voor tijdssprongen op de planeet. Onze hoofdpersonen belanden zo steeds weer in hachelijke situaties en verliezen elkaar uit het oog.

Spelen met tijd is een risicovolle onderneming voor auteurs, weten we uit ervaring, maar Léo doet het keurig en we kunnen hem niet betrappen op missers. Toegegeven, in zijn eigen werelden heeft en neemt hij alle vrijheid, maar alles klopt.

We volgen in dit deel Manon en Alex die op een eiland zijn terechtgekomen. Al snel worden ze ontdekt en geholpen door vreemde, maar sympathieke karakters. Ze krijgen onderdak in een soort van karavaan, maar nieuwe bedreigingen dienen zich aan. Dan slaat Léo definitief de brug naar de hoofdreeks en duikt een ons welbekende Mantrisse op, een hyperintelligent wezen, en we zien ook Sven terug, de vader van het kind van Kim Keller, de protagonist uit De Werelden van Aldebaran. Met de hulp van Sven lukt het Manon en Alex hun vrienden, die alle verschrikkingen overleefd hebben, terug te vinden en ook nog hulp te bieden aan hun nieuw gemaakte vrienden die op deze onbekende planeet waren gestrand.

Léo wordt wel eens verweten dat hij te veel tijd neemt om zijn verhalen te vertellen. Maar nu ook weer, bij de afronding van dit verhaal, blijkt dat best mee te vallen. Zijn bijzondere manier van vertellen brengt de karakters tot leven en de grotere thema's die hij aansnijdt over ecologie en verdraagzaamheid geven diepgang aan zijn verhalen. Deze verhaalcyclus is wat ons betreft een waardevolle aanvulling op het Aldebaran-universum waar we al zo vertrouwd mee waren. De afronding voelt werkelijk aan als thuiskomen op een vreemde planeet.