Bij kunstlicht had Claude Monet niet geaard. Daglicht en hoe natuurlijk zonlicht en lichtinval vormen schept, dat was wat hem aanging. Maar het dreigde donker te worden in het leven van de impressionistische schilder. Je mag dan nog de beste zorgen ontvangen van de Franse oud-premier Georges Clemenceau, voor een door staar gevelde schilder voelt een oogoperatie met bijhorend risico op blindheid aan als het einde van de wereld.

Dit is wel de aanvang van een mooie biografische strip. Enkele dagen verplicht geblinddoekt, overdenkt de eigenzinnige en vastberaden schilder zijn leven.

Deze graphic novel zet Monet letterlijk in het zonnetje, maar het is verder moeilijk uit te maken wie de echte ster van dit album is. Kunsthistoricus Salva Rubio, die een intelligent en getrouw plot uitbouwt, speelt het klaar om in een indrukwekkend aantal prenten (rechtstreekse) verwijzingen te voorzien naar het werk van Monet, naar diens tijdgenoten, het impressionisme of de schilderkunst in het algemeen. Dat had een riskante missie kunnen zijn met gevaar die poging te laten primeren op het verhaal, maar niets is minder waar. Wel integendeel, het is het grootste pluspunt van deze biografie omdat ook de tekeningen glansrijk slagen in dezelfde betrachting. Wie bepaalde werken toch niet zou herkennen, vindt achteraan het album een overzicht van de originele schilderijen naast hun verstripte versies. En zo heeft dit album voor wie dat wenst ook iets vrijblijvend encyclopedisch.

Efa (Ricard Fernandez) is de geknipte tekenaar voor dit werk. Hij verstript de impressionisten met respect en evenzeer met eigen toets. Van de man is niet zo heel veel werk vertaald. Als je zijn werk al in Nederlandse vertaling las, dan was dat waarschijnlijk in de reeks Alter Ego of eventueel het drieluik De Icariaden. Wat ons betreft mag deze bespreking een oproep zijn aan uitgevers om ook zijn one-shot Le Soldat te vertalen.

Op één iets willen we nog even de aandacht vestigen. Efa en Rubio beelden Claude Monet af terwijl hij in de schilderijen staat die hijzelf schildert.* Een geniale ingeving, waarvoor ze, zo geven ze aan, de mosterd hebben gehaald bij kunstschilder Diego Velázquez.

Kortom, een niet te missen biografie voor al wie (nog niet) alles kent van schilderkunst, voor al wie wil bijleren, of simpelweg voor diegenen die geen neen zeggen tegen een mooie strip.

* Zie de pagina’s 24-25, die de verstripping van Claude Monets Déjeuner sur l'Herbe afbeeldt. De oorspronkelijke Le Déjeuner sur l'Herbe van Monets tijdgenoot Édouard Manet liet zo'n indruk na op die eerste dat hij prompt begon aan zijn eigen interpretatie ervan.