Ooit worstelden we ons met de nodige zelfverachting door de twee vuistdikke delen van Ian Kershaws Hitler-biografie om enkele maanden (!) later serieus verweesd achter te blijven. Kershaw is een echte academicus die volledigheid pretendeerde, maar zo nogal eens de leesbaarheid uit het oog verloor. Van een zware zitting gesproken, dat was me d'r een...

Toen we in 2010 het eerste deel van deze Auguria bespraken voor Stripgids, lazen we een strip die in hetzelfde bedje ziek was. Peter Nuyten had zich uitgebreid gedocumenteerd over het wel en wee van Romeinen en Batavieren in de eerste eeuw na Christus en hij wist waar hij over sprak, maar hij vergat tegelijk om een vlot verteerbare strip af te leveren. Toen was het ook niet duidelijk of er ooit een vervolg zou komen: het verhaal had een open einde, maar met een beetje goede wil kon je wel van een afgewerkte historie spreken.

In 2017 heeft Arboris het project overgenomen van Silvester en is er dan plots toch ruimte voor een tweede en zelfs derde deel. De uitgever kiest er voor om ook dat eerste album opnieuw op de markt te brengen (al is het oude deel 1 nog gewoon te verkrijgen via de webshop van Silvester) en is er met de grove borstel doorgegaan: de vele taalfouten zijn nagenoeg verdwenen, het album kreeg een nieuwe catchy cover en werd nu ook voorzien van de subtitel Ecce Signum.

Nuyten heeft op die zeven jaar wel wat geleerd. Op zijn tekenkunsten viel sowieso al weinig af te dingen, maar in deze Gaeso Dux levert hij nu ook een verhaal af dat een stuk beter te behappen is, zelfs ondanks een onuitputtelijke stroom aan lange tekstblokken. In het eerste deel werd je nog overdonderd door een overdaad aan personages, hier houdt hij de teugels een stuk strakker en kiest hij resoluut voor een beperkter aantal protagonisten. Centraal staat de zoektocht van de jonge Batavier Magis naar zijn verdwenen vader. Hij wordt hier bijgestaan door de Romeinse deserteur Claudius Battus die zich serieus in de steek gelaten voelt door zijn vaderland en liefst andere horizonten opzoekt. Het verhaal doet zo zijdelings wel wat denken aan de film The Eagle uit 2011, die op zijn beurt gebaseerd was op de jeugdroman uit 1954 van de Britse Rosemary Sutcliff. Deze titel wordt echter niet vermeld in de uitgebreide bibliografie die het interessante achtergronddossier afsluit.

Toegegeven, in 2010 hadden we het niet gedacht, maar nu kijken we toch uit naar de verdere afwikkeling van deze geschiedenis. Hopelijk moeten we weer geen zeven jaar wachten, ook al vonden de Romeinen dat een heilig getal.