HET KASTEEL VAN M'N MOEDER
Morgann Tanco + Serge Scotto/Éric Stoffel • Saga Uitgaven 96 p. (HC)
|
|
Vreugde in het hart |
|
Marcel Pagnol kon het: de lezers — of toeschouwers, de man was ook theatermaker en cineast — meevoeren naar zijn herinneringen aan een idyllische kindertijd. Idyllisch, maar tegelijk met scherpe en ontnuchterende humor die tot denken aanzet. Zo ook deze verstripping van zijn autobiografische roman Le Château de ma Mère.
Voor het overige kunnen we kort zijn over Het Kasteel van m'n Moeder. We staken eerder al de loftrompet over De Triomf van m'n Vader, het vorige Pagnol-one-shot van dezelfde auteurs, en vallen niet graag in herhaling. Tekenaar Morgann Tanco en de scenaristen Serge Scotto en Éric Stoffel evenaren hun vorige kunststukje met andermaal dezelfde sterke punten. Opnieuw weten ze de onbevangen vreugde en verwondering op de trektochten van de jonge Pagnol mooi neer te zetten.
Eens Het Kasteel van m'n Moeder uitgelezen, was de Pagnol-ontdekking niet voorbij. Nog een andere verstripping van zijn werk lag te wachten. Niet van een roman dit keer, maar van het toneelstuk Topaze. Geen one-shot, maar deel 1 van een tweeluik. Eentje waarvan yours truly als onderwijzerszoon soms behoorlijk moest grinniken.
Albert Topaze is een doodeerlijke, goedbedoelende onderwijzer en speelbal van zijn kruiperige directeur en diens al even opportunistische dochter, op wie Topaze een oogje heeft. Het niet-autobiografische toneelstuk is een sterk humoristische aanklacht tegen het kapitalisme dat idealen vertroebelt. Een inhalige schooldirecteur denkt er niet aan de zoon van invloedrijke ouders terecht te wijzen en wil van elke bijles een procentje (of tien) zien. Topaze zelf worstelt met verbeterwerk, leerlingen en een muziekdoos.
De scenaristen voor deze verstripping zijn dezelfde als bij Het Kasteel van m'n Moeder. Alleen tekenaar Morgann Tanco ruimt even plaats voor Éric Hübsch. De man is geen Duitser, de tekeningen zijn evengoed hübsch. Het verhaal over een verdorven ethiek staat bol van de humor over onderwijs en maatschappij. Ja, "Als ik denk aan die schoolgaande jeugd dan schiet de vreugde mij in het hart."*
* Citaat uit Mijn Schoolgaande Jeugd, een lied van Raymond Van Het Groenewoud. |
|
> DIEDERIK VAN DE VELDE — maart 2017 |