In 1997 verscheen een opvallend album: het eerste deel van De Kid van Crisse en N’Guessan. Het betrof immers het eerste nummer (nummer 0 dan nog wel!) in een nieuwe collectie: de Collectie 500. Deze collectie liet zich vooral opmerken door erg veel opgestarte reeksen — maar liefst de helft van de eerste honderd nummers zijn eerstelingen — waarbij aan velen geen gevolg of einde leek te komen. Maar na verloop van tijd, en zeker het laatste jaar, is er een duidelijke kentering merkbaar. Nog slechts twintig procent van de laatste honderd nummers zijn eerste delen. Recentelijk kennen een groot aantal reeksen hun vervolg en dikwijls ook hun slot. Zo ook dat van de allereerste Collectie 500-reeks De Kid, een vrije bewerking van het klassieke Jungleboek-verhaal van Rudyard Kipling, ook bekend door de succesvolle Walt Disney-tekenfilm.

Het klein jongetje Mowgli wordt opgevangen en opgevoed door een groep mensen tot hij de leeftijd bereikt waar hij groot genoeg denkt te zijn en er alleen op uittrekt naar de ‘echte wereld’, de grote stad waar Shere Khan de plak zwaait. De strippersonages zijn de vermenselijking van de Jungleboek-dieren. Bagheera is hier een begeerlijke negerin en Baloo een gezellige, oude dikkerd die gelooft dat Mowgli het jongetje van een oude voorspelling is, hij die de wereld van zijn ondergang zal redden.

Door het verhaal te laten vertellen door Mowgli's hond Rudyard creëren de auteurs een origineel en dikwijls grappig standpunt. Voor dit afsluitende deel nam Guy Michel de fakkel over van N’Guessan. Meer tekeningen en minder tekst is een opvallend verschil met Michels voorganger. Van deze tekenaar staat bij Talent in één van de volgende maanden trouwens ook het eerste deel van de serie Aberzen op stapel waarin hij merkbaar beter voor de dag komt.