"9 doden, 9 seconden. 1 moordenaar." Met die korte premisse ging de reeks vorig jaar van start in vertaling. We waren meteen verkocht, hoewel we wat reserves hadden bij een bepaalde samenzweerdersintrige die nog alle kanten kon opgaan. Nog steeds trouwens, want de ware toedracht over bijen ontgaat ons nog. De koers die in deel 3, De Sheriff, vanaf de tweede helft van het album wordt gekozen, is echter die van een resolute seriemoordenaarsthriller. Dankzij een ijzingwekkende en lange tekstloze scène zit je op het puntje van je stoel waar je nog net niet van glijdt. Misschien is dit wel van het beste dat Jean-Pierre Pécau en/of Fred Duval hebben geschreven.

Het is ons nog niet duidelijk of de reeks nu in vijf of zes delen zal verteld worden. In interviews lieten de auteurs uitschijnen het ook nog niet te weten, afhankelijk van de verkoop allicht. Tekenaar Colin Wilson is alleszins dolenthousiast en hij hoopt dat Wonderball na deze eerste cyclus een langlopend leven is beschoren. Dat moeten we nog afwachten, maar zijn enthousiasme is overduidelijk bij het lezen van de albums. Als een volleerd regisseur houdt hij de touwtjes strak in handen om met beheerste bladschikkingen klaarheid te scheppen. Het opdrijven van de spanning past hij toe in het gebruik van close-ups en andere cameratrucjes. De tekstloze scène is een masterclass in spanningsopbouw, een wijze les voor elke stripmaker. Als lezer kan je er maar wel bij varen.