AXEL MOONSHINE 32
De Wonderplaneet
Julio Ribera + Christian Godard • Arboris
48 p. (SC)
|
|
| De ondraaglijke lichtheid van het bestaan |
|
De reeks Axel Moonshine mag dan haar hoogtepunt reeds lang geleden bereikt hebben, de leken zullen ongetwijfeld elk nieuw album beschouwen als onleesbaar, overbodig, zeurderig en langdradig. Totaal onterecht, want het filosofisch gemijmer waar Axel en Muskie op hun interstellaire reizen mee geconfronteerd worden, krikt het algemeen niveau van het beeldverhaal naar ongekende hoogten. Het najagen van het ideale droombeeld, de realiteit niet onder ogen durven zien, de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, de onmacht van machtige mensen doorheen revoluties, leven met de dood, het goddelijke vermenselijkt,…
Ribera en Godard kaarten met een filosofische gelaagdheid alle belangrijke levenskwesties aan op een natuurlijke wijze. In het tweeëndertigste deel is het niet anders: de pessimistische kijk op het mensdom via de quote "Dat is nu net het gevaar! Vertrouw niets of niemand, denk daaraan! Onder het uiterlijk (dat is mijn specialiteit) verbergt zich altijd iets anders dan wat je ziet... Je zult iets of iemand nooit kennen! Je bent alleen Axel. Alleen." Zelfs met Muskie aan zijn zij wordt het moeilijk om NIET in deze leugen van waarheid te trappen. De koude van het hart tovert de omgeving om tot een landschap met afbrokkelende ijsschotsen waarbij de lichamelijke afstand zienderogen afneemt. Erger wordt het bij de confrontatie met de ladenkasten van het leven: "Daarin worden alle oude spullen opgeborgen... Je weet wel, betaalde of onbetaalde facturen, oude adresboekjes, gedroogde bloemen, de zo snel verraden beloften van eeuwige liefde en trouw, de vurige liefdesbrieven die onbrandbaar zijn geworden, de foto's van iedereen die om nu vergeten redenen bemind werd, de oude, gekoesterde haat en de gulle wensdromen..." Het lijkt allemaal veredelde cafépraat, onzin die je in zwaar beschonken toestand uitkraamt aan de toog. Ribera en Godard gaan met de lezer de confrontatie aan — zonder oplossingen op te dringen — en creëren alzo een toevluchtsoord dat lijkt op ons spiegelbeeld. De ondraaglijke lichtheid van het bestaan... |
|
| > "DETECTIVE VAN ZWAM" — augustus 2005 |
