Ooooh, wat een pareltje is deze derde Undertaker geworden. Jonas Crow, de doodgraver uit de titel, neemt een job aan voor een aantal rijke stinkerds. In dit geval vrij letterlijk, aangezien de overledene al enkele dagen heeft liggen rijpen in de Californische hitte. Haar zwaar aangeslagen en aangeschoten weduwnaar herkent in Crow Strickland, de identiteit die hij wanhopig probeert achter zich te laten. Maar kolonel Warwick mag dan een oude verbitterde dronkenlap zijn met maar één arm, zijn geheugen en zijn ogen doen het nog prima. Beiden hebben ze gediend in Camp Sutter, en daar leerden ze 'de reus' kennen. De reus is een beer van een kerel die een uitstekende, anatomische kennis koppelt aan een groot intellect, en helaas ook aan een tomeloos sadisme en een vrij eigen kijk op de moderne geneeskunde heft. In Camp Sutter ontsnapte hij aan zijn terechtstelling en hij trekt nu onder een andere naam als reizende dokter door het land. De ene patiënt redt hij, de andere wordt een proefkonijn voor zijn gruwelijke experimenten. Het onderscheid is onbestaande voor de reus.

Een held bestaat pas bij de gratie van de schurk, en met de reus hebben Ralph Meyer en Xavier Dorison een meesterwerk aan het papier toevertrouwd. Zijn aanwezigheid verleidt en vervult met afschuw, zijn afwezigheid zorgt voor grimmige dreiging. Zeer sterk tekenwerk ook, en duister en drukkend ingekleurd.

Hoe de voorgeschiedenis tussen Crow en de reus precies in elkaar zit, is aan het einde van dit album nog niet helemaal duidelijk, aangezien het verhaal wordt verder gezet in De Schaduw van Hippocrates. Als dat album even sterk wordt als dit is deze reeks hard op weg om een van de grootste westernklassiekers te worden.