Bibliografie van Jef Nys
• Amedeus en Seppeke
• Bernadette
• Berten Rodenbach
• De Grote Weldoener
• De Grote Zwartrok
• De Lustige Kapoentjes (deel 11, 12, 21)
• De Reus van Bengalen
• De Trek naar China
• De Wonderbare Jeugd van Pieter Bruegel
• Het Schone Avontuur van een Bakkersjongen
• Jef Neus
• Jef Nys - De Beginjaren Als Cartoonist
• Jef Nys - Ongekend Veelzijdig
• Jef Nys - Ongekend Veelzijdig
• Jommeke
• Paus Johannes XXIII
• Pius X, van Volksjongen tot Paus
• St. Godelieve
LANGTEEN EN SCHOMMELBUIK 10
De Zeeschat


Jef Nys • Dupuis
30 p. (SC)
Waalse mosterd in Vlaamse pot
De eenvoud waarmee Jef Nys de verhaaltjes van Langteen en Schommelbuik vertelt, siert deze Jommekes-veelvraat. De gemoedelijke, vriendelijke dwergen doen immers niet vermoeden dat er in de wereld rondom hen heel wat gevaar schuilgaat. Gelukkig komen ze daar niet al te vaak mee in aanvaring. Dat laatste nemen de minimensjes in het tiende album maar al te letterlijk wanneer ze op zoek gaan naar de verloren gewaande zeeschat die de kas van het koninkrijk dringend moet spijzen.

De reis wordt door de auteur nogal erg simplistisch voorgesteld. Eventjes zonder dralen op pad gaan. Om netjes droog te blijven een 'onderzeeton' uitvinden, waar op de terugweg een zwierige zwaardvis een gat doorheen boort. Een dramatisch lek dat trouwens gladjes gedicht wordt door erop te gaan zitten? Een ezel die uit het niets verschijnt en die na het ontdoornen van zijn mankepoot geheel belangeloos de hoofdrolspelers en de loodzware schat kilometers ver meedraagt naar Lilliputland. Het leven van kabouters is beduidend zorgelozer... Flinterdun alsof het woord inhoud nog uitgevonden moest worden.

De Zeeschat mag dan weinig om het lijf hebben, voor de jongste lezertjes is dit — vooral aanvullend met de eerdere verhalen — ideaal om met het medium strip kennis te maken. Verzorgde, universele tekeningen, Schommelbuik lijkt zo weggelopen uit Disney's Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen; een heldere, levendige inkleuring; en niet al te moeilijke taal. Met de vernieuwde uitgave bewijst Dupuis dat de reeks allesbehalve gedateerd is.

Toen Nys deze figuurtjes introduceerde in Jommeke (het album Op Heksenjacht), was hij duidelijk bewust van het krachtige potentieel. Het zaad dat hij nadien apart oogstte, leverde een bescheiden, onuitgemolken, kwalitatief geheel op. Alles draait om de eenvoud. Een beetje te vergelijken met De Smurfen van Peyo. Interessant trouwens om hiervan de opvallende raakvlakken te analyseren: tovenaar Goedron versus Gargamel; Duiveltjeskermis versus De Zwarte Smurfen; de verschijningsdata die dicht bij elkaar liggen. De Waalse mosterd in het Vlaams uitgesmeerd.
> "DETECTIVE VAN ZWAM" — augustus 2005