Love is in the air en gelukkig heeft Tamara samen met haar partner Diego geen hoogtevrees. Feit is dat ze geregeld gestoord worden door haar jongere stiefzus Yoli. De tortelduifjes kunnen de curieuzeneuzemosterdpot gelukkig af en toe ergens droppen zodat ze toch ongestoord te werk kunnen gaan. Want ja, liefde ís een werkwoord. Maar de hartstocht tussen de twee is voor één keer bijzaak, want Tamaras moeder Amandine ligt depressief in bed door de miskraam die ze kreeg. Gelukkig vindt ze troost bij haar gezin, dat haar vrijwel altijd in de watten legt met lekkers, knuffels en zoentjes. We zien haar voortdurend opfleuren. Er gaat een hartverwarmende rilling door ons lichaam. Liefde is het beste medicijn tegen mentale pijn.

Een ander duister thema dat het trio Zidrou-Darasse-Bosse aanhaalt, is het racisme dat weer stilaan de kop opsteekt. Yoli en haar vader Chico worden vaak aangesproken over hun huidskleur en ze voelen zich geviseerd. Het loopt de spuigaten uit, vooral als we zien hoe een buschauffeur oppert dat Tamara haar "apenzusje" aan de leiband moet houden. De reactie die volgt, is dan weer prachtig, omdat alle reizigers uit solidariteit van de bus stappen. Weer die rilling. Dat hebben we met dit album meer dan genoeg mogen ervaren. We geven toe dat de thematiek op zich zware kost is, maar Zidrou bewijst opnieuw dat hij taboeonderwerpen bespreekbaar maakt op een luchtig bedje van humor.

In het Frans verscheen het album al in 2013 en toch verrast Tamara ons dit jaar met actuele onderwerpen. We vragen ons af of de thema's toevallig zijn gekozen of dat Zidrou een glazen bol heeft. De jeugd krijgt in ieder geval enkele wijze levenslessen mee. Strip2000 bracht ons weer aan het smullen. Eerst een sterke Kale Kop en nu weer een prima Tamara, die ons hart herhaaldelijk weet te veroveren. Niet alle strippersonages moeten à la Fanny zijn om graag gezien te worden.